Του Γιώργου Αναστασόπουλου*
Ζήλωσα δόξα του αείμνηστου συναδέλφου Φίλιππου Συρίγου. Οι παλαιότεροι τον θυμούνται να εναντιώνεται στο πάρτι των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Όχι, κατ’ ανάγκη, γιατί έπρεπε να τους αναλάβει η Αθήνα, αλλά γιατί η χώρα πλήρωσε υπερπολλαπλάσια το κόστος των αγώνων. Η Ολυμπιάδα τότε πήρε τη σκυτάλη από τη ληστεία του Χρηματιστηρίου και ο τόπος σήμερα βιώνει σκληρά το μνημονιακό άγος.
Το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται όσο μικρό και αν είναι το φίδι… Έτσι και τώρα. Ανέλαβε η Πάτρα να φέρει σε πέρας τη διεξαγωγή των 2ων Παράκτιων Μεσογειακών Αγώνων και είναι σα να μην πέρασε μια μέρα από το προ 15ετίας «φαγοπότι». Είναι … παράδοση του Έλληνα να υπερτριπλασιάζει το πραγματικό κόστος μιας αθλητικής διοργάνωσης.
Φυσικά.. το παραγάδι των Παράκτιων δεν έχει καμία σχέση με το … φαλαινοθηρικό των Ολυμπιακών Αγώνων, όμως η νοοτροπία της αρπακτής δεν έχει αλλάξει καθόλου. Δεν βάλαμε μυαλό, παρότι ζούμε επί μία ολόκληρη δεκαετία κάτω από τη σπάθη των σαράφηδων του Βερολίνου και των Βρυξελλών και το ίδιο θα συμβαίνει για τα επόμενα τουλάχιστον 40 χρόνια.
Λοιπόν, για να εξηγούμαστε επί ΣΥΡΙΖΑ αναλάβαμε να διοργανώσουμε κάτι αγώνες της πλάκας. Τους λεγόμενους Μεσογειακούς …πλατς- πλουτς. Μια αστεία αθλητική εκδοχή που επινοήθηκε από την Διεθνή Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων μήπως και ρεφάρει την απαξίωση που βιώνουν οι «κανονικοί» Μεσογειακοί αγώνες. Η διοργάνωση ντε, στην οποία οι χώρες της Μεσογείου μετέχουν με τις …τριτο-τέταρτες εθνικές τους ομάδες.
Οι …πλατς- πλουτς λοιπόν το 2015 στην Πεσκάρα απέτυχαν, το ’17 στην Ταραγόνα ματαιώθηκαν και είπαμε εμείς φέτος να τους …απογειώσουμε. Όμως οι «ντακότες» δεν απογειώνονται. Ούτε η τυρόπιτα βαφτίζεται χαβιάρι. Έτσι, στις μέρες μας …απογείωση έγινε μόνο σε έναν τομέα. Στη ρεμούλα και τη μάσα. Εκτινάχτηκε το κόστος των αγώνων τρεις φορές πάνω! Σύζυγοι, αδέλφια, παιδιά, ανίψια, κουμπάροι, κολλητοί, λαμόγια, ανεπάγγελτοι, βιώνουν το μήνα της αρπακτής. Ανήθικα, ξεδιάντροπα, ανερυθρίαστα. Και μας καλούν να λάβουμε μέρος στα πλατσουρίσματα για να δικαιολογηθεί ο …κόπος και ο μόχθος τους. Τέτοια κοροϊδία δεν έχει ξαναματαζήσει ο τόπος.
Έγραψε γράμμα ο Πελετίδης στον Πρωθυπουργό και του λέει ότι μόνο άμμος θα μείνει στην Πάτρα από αυτή την «αμαρτωλή» ιστορία. Αμ δε. Με την πρώτη βροχή η άμμος θα γίνει λάσπη. Ό,τι ακριβώς εκφράζει αυτή η φάμπρικα που στήθηκε στην πόλη μας για να διασπαθιστεί δημόσιο χρήμα εκατομμυρίων ευρώ. Αλλά μην νομίζουν ότι η λάσπη θα σκεπάσει τις αναρίθμητες λαμογιές τους. Υπάρχει και εισαγγελέας. Ακόμα και αν δεν βγάλει άκρη, φτάνει που τα αρπακτικά είναι «δακτυλοδεικτούμενα» σε αυτή την πόλη.
Νισάφι πια, με το θράσος και τη σπουδαιοφάνειά τους.
ΥΓ 1: Όσοι πάνε να δουν τα «πλατσουρίσματα» θα προσφέρουν υπηρεσία στην Πάτρα αν κρατάνε στα χέρια τους βρεγμένες σανίδες!
ΥΓ2: Διοργανώθηκαν στην Πάτρα Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Στίβου, Μπάσκετ, Γυμναστικής, Πάλης και άλλων αθλημάτων. Μεγάλες πράγματι διοργανώσεις που βρήκαν απήχηση σε δεκάδες εκατομμύρια τηλεθεατές και όμως η πόλη δεν επωφελήθηκε. Πιστεύει κάποιος ότι η Πάτρα, έχει την ικανότητα και την ετοιμότητα να κερδίσει κάτι από το παραθαλάσσιο πανηγυράκι; Ελάτε τώρα, στην πόλη που ζούμε ξέρουμε το μπόι μας.
ΥΓ 3: Ουδόλως αφορά η κριτική μου τα παιδιά των παράκτιων αθλημάτων. Και εγώ μαζί τους είμαι στην καλοκαιρινή καλοπέρασή τους. Ταξιδάκια, βουτιές και ρακέτες στην άμμο και την θάλασσα, μαύρισμα, νέες γνωριμίες. Και όλα πληρωμένα!
*Ο Γιώργος Αναστασόπουλος είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΠΗΝ και του ΠΣΑΤ, έχει διευθύνει επί μία 20ετία τις δύο μεγαλύτερες εφημερίδας της Πάτρας «Πελοπόννησος» και «Ημέρα» και έχει συνεργαστεί με μεγάλα ΜΜΕ της χώρας («Ελεύθερος Τύπος», «Τα Νέα», ΕΡΤ, «Φως των σπορ», «Ομάδα» κ.ά.)