Του Λύσανδρου Γεωργιάδη
Αντίο στον μεγάλο Ελληνα, τον τελευταίο, ίσως, από μιά γενιά που έμεινε όρθια
Από το υπέροχο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιάννη Γεωργάκη «Κόμμα αλλάζουμε, ομάδα ποτέ ή όταν ο Μίκης Θεοδωράκης συνάντησε το ποδόσφαιρο», σταχυολογώ μερικά «διαμαντάκια», που είπε και έγραψε ο «αθάνατος» Μίκης, για το ποδόσφαιρο, την πολιτική, την ίδια τη ζωή:
- «Οι κατέχοντες την εξουσία του αθλητισμού, των γηπέδων και της μπάλας, σπανίως απαντούν στις ακραίες εκφράσεις της εξέδρας με τον πολιτισμό και τη μουσική. Η βία όμως γεννάει αντίδραση και η βρισιά συμπλοκές. Όσον αφορά εκείνους που δημιουργούν επεισόδια, νομίζω ότι αυτοί οι ολίγοι γνωστοί-άγνωστοι που καταστρέφουν τα γήπεδα, που βάζουν φωτιές, που δέρνουν και μαχαιρώνουν, δεν είναι «παιδιά» που ακούν συμβουλές. Γιατί απ΄ότι καταλαβαίνω, γνωρίζουν ότι είναι ασύδοτοι και ότι θα παραμείνουν ατιμώρητοι».
- «Δυστυχώς, στη χώρα μας η ...υψηλή διανόηση θεωρεί πως το ποδόσφαιρο είναι το όπιον του «λαουτζίκου». Αντιθέτως, εγώ το αγαπώ και το θαυμάζω, γιατί το θεωρώ όχι μόνο σωματική άσκηση υψηλού βαθμού, αλλά και πνευματική προσπάθεια ξεχωριστή, μιάς και ο ποδοσφαιριστής έχει ελάχιστα δευτερόλεπτα για να πάρει τη σωστή κάθε φορά απόφαση. Ο ελληνικός λαός ζει με το ποδόσφαιρο. Η ομάδα του είναι ιδανικό, είναι όραμα, είναι η πίστη του».
- «Υποτιμούν το ποδόσφαιρο, ενώ είναι η βάση σε μιά κοινωνία. Πρώτα παίζεις μπάλα και επιλέγεις ομάδα και έπειτα γίνεσαι γιατρός, δικηγόρος ή αποκτάς οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα ή κόμμα. Κι ενώ όλα αυτά μπορεί να τα αλλάζουμε, την ομάδα μας ποτέ».
- «Η πολιτική, με την πλατιά, την πραγματική της έννοια, δεν είναι ασχολία, δεν είναι επάγγελμα, αλλά καθημερινό καθήκον του κάθε πολίτη προς την πολιτεία. Είναι το πέρασμα από το «εγώ» στο «εμείς», από τα στενά προσωπικά μας ενδιαφέροντα στο ενδιαφέρον για τον διπλανό μας, για το μέλλον της πατρίδας μας».
- «Ελεύθερος άνθρωπος είναι ο υπεύθυνος. Κι ένας υπεύθυνος άνθρωπος έχει τη δυνατότητα και το δικαίωμα να αποφασίζει για όλα τα ζητήματα που τον αφορούν ως άτομο και να συμμετέχει στις αποφάσεις που ρυθμίζουν την κοινωνική ζωή».
- «Η τιμή, η υπόληψη, η υπερηφάνεια δεν είναι μόνο λέξεις.: Είναι κάτι περισσότερο. Είναι όλη μας η ζωή. Ακόμα πιο πολύ: είναι ο σκοπός, η δικαιολογία της ζωής μας»