Του Κώστα Καίσαρη
Ένας, συνταξιούχος πλέον εδώ και αρκετά χρόνια, δημοσιογράφος, αρέσκετο να λέει την εξής ατάκα: “Τρία πράγματα δεν θέλω να γίνει το παιδί μου όταν μεγαλώσει: αδελφή, κομμουνιστής και ΑΕΚτζής”.
Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα ούτε με τους κομμουνιστές ούτε με τους ΑΕΚτζήδες. Όσο για τους ομοφυλόφιλους, η πάροδος των χρόνων όχι μόνο τους έβγαλε από το περιθώριο, αλλά τους έχει τοποθετήσει στη βιτρίνα. Τι ήθελε να πει μέσω της υπερβολής ο ποιητής;
Ότι και οι τρεις αυτές κατηγορίες είναι πάντα “από κάτω”. Οι αδελφές σεξουαλικά. Οι κομμουνιστές πολιτικά, αφού ποτέ δεν πρόκειται να γίνουν εξουσία. Και οι ΑΕΚτζήδες, κατά κανόνα, στη σκιά Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού.
Το ότι η ΑΕΚ έχει να πάρει πρωτάθλημα 15 χρόνια είναι το λιγότερο. Καμιά μεγάλη ομάδα δε χάθηκε επειδή έμεινε χωρίς τίτλους. Όσο μεγάλο κι αν ήταν αυτό το διάστημα. Όλες οι μεγάλες ομάδες περνάνε κατά καιρούς κρίσεις. Επειδή όμως είναι μεγάλες, τις ξεπερνάνε. Όπως την ξεπέρασε η ΑΕΚ το 2004. Η συγκεκριμένη κρίση της ΑΕΚ, όμως, είναι πολλαπλή. Κι έχει να κάνει ταυτόχρονα με την κακή οικονομική συγκυρία.
Πριν δέκα χρόνια, την εποχή της Σοφοκλέους, που δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, τα 30 εκατομμύρια Γιούρο έλλειμμα ήταν ένα νούμερο της πλάκας. Σήμερα, που όσοι έχουνε λεφτά έχουνε κάνει το σκατό τους παξιμάδι, το νούμερο αυτό είναι απλησίαστο.
Απ’ όλους τους ΑΕΚτζήδες σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, μόνο ένας Κοζώνης βρέθηκε να λέει με το στόμα ότι έχει τη διάθεση και μπορεί να σώσει την “ΑΙΚ”.
Το μέγεθος της κρίσης γίνεται αντιληπτό όταν βλέπεις πώς την αντιμετωπίζουν οι μέτοχοι. “Ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΑΕΚ κ. Νοτιάς επεξεργάζεται σχέδιο για την επόμενη μέρα της ομάδας και μέχρι τις 20 Ιανουαρίου θα ανακοινώσει τις τελικές αποφάσεις του”, ανακοίνωσε ο ίδιος λες και μίλαγε ο Μέγας Ναπολέων.
Το πρόβλημα της ΑΕΚ, όμως, δεν είναι κάποια άσκηση άλγεβρας για να βάλεις το κεφάλι σου κάτω και να τη λύσεις. Το πρόβλημα είναι ένα και μοναδικό: τα λεφτά. Ή βάζεις ή δεν βάζεις. Τρίτη λύση δεν υπάρχει.
Ή μάλλον υπήρχε. Αυτή της πώλησης. Από τη στιγμή, όμως, που ο Θανόπουλος απέτυχε και σαν πρόεδρος και σεαν μεσίτης, το θέμα περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στο οικονομικό. Ή βάζουνε λεφτά ή δεν βάζουνε.
Δεν είναι θέμα σχεδίου, λοιπόν. Είναι θέμα βούλησης και απόφασης. Κι όχι 20 μέρες δεν χρειάζονται, αλλά ούτε καν 20 ώρες. Ή βάζεις λεφτα ή δεν βάζεις. Ο Κιντής, που εμφανίζεται σα ρεαλιστής, είναι ακόμα χειρότερος. “Να βάλουν κατ’ αρχήν οι μέτοχοι δέκα εκατομμύρια για να βγει η χρονιά. Από τη νέα σεζόν η εταιρεία θα πρέπει να ξοδεύει όσα ακριβώς εισπράττει. Για να διεκδικήσει τον τίτλο του πρωταθλητή, που μπορεί μάλιστα να κατακτήσει”. Εδώ πράγματι σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Με χρέη σε τράπεζες, σε τρίτους και στην εφορία. Και με μοναδικά έσοδα τα τηλεοπτικά, τα διαρκείας και τις χορηγίες να κάνει η ΑΕΚ πρωταθλητισμό.
Αν νομίζει ότι μπορεί να το καταφέρει αυτό ο Κιντής, τότε κακώς κάθεται κι ασχολείται με την ΑΕΚ. Ακόμα πιο εύκολα θα μπορούσε να τετραγωνίσει τον κύκλο.
Επαναλαμβάνω ότι δεν εντάσσω τους μετόχους της ΑΕΚ στα λαμόγια που έχουν περάσει κατά καιρούς από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ούτε μπορώ να διανοηθώ ότι ο Ντέμης Νικολαΐδης έκλεψε. Ο Ντέμης πλήρωσε τον εγωισμό και την αλαζονία του.
Οι μέτοχοι πληρώνουν την επιπολαιότητά τους. Να εμπιστευθούν έναν άνθρωπο που πίστεψε ότι μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα από Κόκκαλη-Βαρδινογιάννη με δανεικά.
Και μόλις είδε τη χρεωκοπία για την οποία είχε την κύρια και αποκλειστική ευθύνη, την κοπάνησε και τους άφησε αμανάτι.
Ούτε οι αρλούμπες του Κιντή μπορούν να σώσουν την ΑΕΚ ούτε η περισυλλογή του Νοτιά μέχρι τις 20 του μήνα. Αφού δεν υπάρχουν ούτε λεφτά ούτε σωτήρες, η μοναδική λύση στην ΑΕΚ είναι πράγματι να λειτουργεί ισοσκελίζοντας έσοδα και έξοδα. Σ’ αυτό το μονόδρομο η αγωνιστική της θέση θα είναι σίγουρα από τη μέση της βαθμολογίας και κάτω. Κι αυτός ο μονόδρομος είναι ακόμα στην αρχή. Οι συνέπειες της κρίσης στην ΑΕΚ μόλις έχουν αρχίσει να φαίνονται.
ΠΗΓΗ: Sport24.gr