Του Δημήτρη Χρυσάνθη
Παράγοντας της ΑΕΚ έλεγε με πάσα ειλικρίνεια μετά τον αγώνα με τον Ολυμπιακό στο Ελληνικό: “Αν ήμουν στην πόρτα και έρχονταν παιδιά που δεν είχαν ούτε 10 Ευρώ πάνω τους, τι να έκανα; Θα τα έβαζα μέσα τσάμπα. Προκειμένου να έμεναν απ’ έξω, να έσπαζαν αυτοκίνητα και να έκαναν ένα σωρό ζημιές στις περιουσίες του κόσμου, καλύτερα να έμπαιναν μέσα”.
Προφανώς τέτοια “παιδιά” βρέθηκαν πολλά στο Ελληνικό την Κυριακή. Και μπήκαν μέσα. Και έκαναν ντου στα δημοσιογραφικά. Και προπηλάκισαν τον κακομοίρη τον Σταύρο Καρυάκατζη, επειδή απλώς δουλεύει σε μέσο “ερυθρόλευκης” απόχρωσης. Και ανάγκασαν όσους κάθονταν στις παρακείμενες θέσεις των επισήμων (ανάμεσά τους και η σύζυγος του Λαμόντ Μακ με το μωράκι της στην αγκαλιά) να καταφύγουν πανικόβλητοι μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να γλιτώσουν από τις ορδές των βαρβάρων και την κλωτσοπατινάδα τους. Και πετούσαν ό,τι έβρισκαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ανάμεσά τους κι ένας σιδερένιος λοστός (σίδερο ήταν κι όχι μπουκάλι, έτσι έλεγαν όσοι βρέθηκαν κοντά και το είδαν με τα ματάκια τους), που γκέλαρε στο παρκέ και χτύπησε τον πρώτο διαιτητή, Κώστα Μουζάκη, στο κεφάλι! Κι ήταν τυχερός ο ρέφερι που ο λοστός γκέλαρε και δεν τον πέτυχε απ’ ευθείας, όπως κάλλιστα θα μπορούσε να είχε συμβεί. Και γενικώς έκαναν τα πάντα για να βλαστημήσουμε (ακόμα μια φορά) την ώρα και τη στιγμή που αποφασίσαμε να πάμε στο γήπεδο.
Υποψιάζομαι, πάντως, πως τη λογική του παράγοντα της ΑΕΚ ασπάζεται και το κράτος γενικότερα. Διότι το πρόβλημα της βίας είναι γενικό. Δεν περιορίζεται μόνο στη βία των γηπέδων. Βία υπάρχει παντού κι έχει πολύ βαθιές ρίζες μέσα στην κοινωνία και τις ανισορροπίες που τη διέπουν. Είναι ο τρόπος εκτόνωσης των κάθε λογής προβλημάτων που αντιμετωπίζει κανείς στην καθημερινότητά του.
Κι επειδή βία μπορεί να ξεσπάσει παντού και με ανυπολόγιστες συνέπειες, αυτοί που έχουν την εξουσία προσπαθούν να βρουν κάθε φορά τρόπο να την εκτονώσουν όσο πιο ανώδυνα μπορούν. Ποιος μου λέει, λοιπόν, εμένα ότι οι κρατούντες δεν χρειάζονται τη βία στα γήπεδα; Οτι προτιμούν να αφήνουν τους κάθε λογής καταπιεσμένους να πλακώνονται μέσα στα γήπεδα από το να τους βλέπουν να καίνε και να ρημάζουν περιουσίες σε δρόμους και πλατείες; Στα γήπεδα είναι τουλάχιστον μαντρωμένοι. Βρίσκονται υπό έλεγχο. Κι αφού έχουν βγάλει όλη την καταπίεση από μέσα τους, δέρνοντας, βρίζοντας και πετώντας ό,τι έχουν στα χέρια τους, αποχωρούν ησύχως. Ακούσατε εσείς να έγινε τίποτα έξω από το Ελληνικό μετά το παιχνίδι της Κυριακής;
Γι’ αυτό και είναι μάλλον απίθανο να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της βίας στα γήπεδα. Διότι δεν συμφέρει τους κρατούντες. Και διότι οι παράγοντες των ομάδων υποδαυλίζουν τα φαινόμενα βίας με τη μικρόνοη πολιτική τους. Απλά πράγματα…
ΠΗΓΗ: sport24.gr