Νουθεσίες επιστράτευσε η FIFA για να σβήσει τις φωτιές που έχουν ανάψει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι συναντήσεις με τον υφυπουργό Αθλητισμού και τους εκπροσώπους των 4 μεγάλων ομάδων έγιναν για να πέσουν οι τόνοι αμφισβήτησης της ΕΠΟ και της ΚΕΔ.
Μάλιστα ο τοποτηρητής της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας Ζόραν Λάκοβιτς προχώρησε σε αυτονόητες διαπιστώσεις. Για παράδειγμα είπε αυτό που όλοι ξέρουμε: Αν δεν υπάρξει συναίνεση μεταξύ των ιδιοκτητών των μεγάλων ΠΑΕ, δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Θα αναρωτηθεί κανείς τι ρόλο παίζουν τελικά οι υπερεθνικές ομοσπονδίες που ήρθαν ως σωτήρες και αυθεντίες. Και για να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα, θα βάλουμε τον προβληματισμό που καθόλου δεν συζητείται. Τι έχει αποδώσει η παρέμβαση της FIFA και της UEFA στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Κλείνουμε τρία χρόνια διεθνούς επιτροπείας και δεν έχουν αναζητηθεί ακόμα οι ευθύνες των υπερεθνικών ομοσπονδιών. Όταν στην πολιτική υπογράφαμε το ένα μνημόνιο μετά το άλλο, κάποια στιγμή μέχρι και η τρόικα ομολόγησε ότι έκανε λάθη με το ελληνικό ζήτημα.
Στο ποδόσφαιρο η FIFA παριστάνει την αυθεντία, τη στιγμή που η ίδια έχει λερωμένη τη φωλιά της. Λες και δεν γνωρίζουμε την κάθετη και οριζόντια διαφθορά που διατρέχει τους κόλπους της παγκόσμιας ομοσπονδίας.
Δυστυχώς η ξένη βοήθεια δεν έδρεψε καρπούς στην Ελλάδα και σε ορισμένες περιπτώσεις δημιούργησε μεγαλύτερες εντάσεις. Είναι αλήθεια ότι αρχικά δημιουργήθηκε μία αντίληψη του στιλ «δώσαμε κι εμείς δικαιώματα», αλλά από εδώ και πέρα δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τους διεθνείς τοποτηρητές.
Εν πολλοίς έχουν αποτύχει, επιδιώκουν να αποσείσουν τις ευθύνες και διαρκώς προτείνουν εμβαλωματικές λύσεις.
Είναι προφανές ότι όταν ήρθαν στη χώρα μας δεν είχαν κανένα πλάνο και κανένα όραμα. Παρίσταναν τον δάσκαλο που μαλώνει τα μικρά παιδιά, έκαναν κηρύγματα ηθικής και αυτονόητες διαπιστώσεις.
Η διεθνής επιτροπεία δεν έπεισε. Ούτε ανέδειξε αποτελεσματικότητα. Είναι καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πως θα πορευθούμε μόνοι μας.