Είναι απορίας άξιον.
Πότε και σε ποια χώρα του κόσμου το φίλαθλο ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον έχει επικεντρωθεί με τόση ένταση και συχνότητα στις δικαστικές αποφάσεις και στις ερμηνευτικές προσεγγίσεις των αθλητικών κωδίκων;
Και είναι εύλογη η απορία μετά τα περσινά μαθήματα που μόνο μαθήματα δεν έγιναν.
Στον νομοθέτη συγχωρείται ίσως η έλλειψη διορατικότητας, όχι όμως και η παρατεταμένη εθελοτυφλία.
Η ποινή αφαίρεσης βαθμών από την τρέχουσα βαθμολογία ως μέτρο πειθαρχικής κύρωσης για βιαιοπραγίες:
α)προσφέρει ισχυρό άλλοθι στους παράγοντες να πετάξουν το μπαλάκι για την απώλεια τίτλων στις δικαστικές αποφάσεις, κουκουλώνοντας την αγωνιστική ανεπάρκεια των ομάδων τους
β)μετατρέπει σε ρυθμιστές των πρωταθλημάτων μία μερίδα ατόμων του κοινωνικού περιθωρίου που υποκαθιστά τους πρωταγωνιστές αθλητές και τους στερεί το δικαίωμα να αδράξουν τους κόπους τις αγωνιστικής τους απόδοσης
γ)εγείρει γενικευμένη αμφισβήτηση των κινήτρων και της επιλεκτικότητας των αστυνομικών επεμβάσεων στους αθλητικούς χώρους και της αξιοπιστίας των δημοσίων εκθέσεων τους
δ)δημιουργεί υπόνοιες ή ακόμα και κίνητρα προβοκατόρικης συμπεριφοράς
ε)μετριάζει τη χαρά της κατάκτησης του πρωταθλήματος στους αθλητές και στους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους, καθώς γνωρίζουν πως η κατάκτησή του δεν βασίστηκε σε αμιγώς αγωνιστικά κριτήρια
στ)ατονεί το ενδιαφέρον των φιλάθλων και απομειώνει την αξία του προϊόντος, τορπιλίζοντας κάθε προοπτική επενδυτικού ενδιαφέροντος
Τα εξοντωτικά χρηματικά πρόστιμα στις ομάδες που δεν έλαβαν τα κατάλληλα μέτρα ποιοτικού φιλτραρίσματος των οπαδών τους προ αποτροπή βίαιων επεισοδίων και η περαιτέρω μετατροπή τους (σε περίπτωση μη καταβολής τους) στο έσχατο μέτρο της αφαίρεσης βαθμών, όχι από την τρέχουσα αλλά από την επόμενη αγωνιστική σεζόν, θα ήταν η ενδεδειγμένη κύρωση που θα απέτρεπε όλα τα παραπάνω.
Και το βλέμμα φιλάθλων, παραγόντων και αθλητών θα ήταν επικεντρωμένο στο χορτάρι και όχι στα δικαστήρια και στους κώδικες.
Εκτός κι αν κάποιοι επιθυμούν το τελευταίο.
Πότε και σε ποια χώρα του κόσμου το φίλαθλο ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον έχει επικεντρωθεί με τόση ένταση και συχνότητα στις δικαστικές αποφάσεις και στις ερμηνευτικές προσεγγίσεις των αθλητικών κωδίκων;
Και είναι εύλογη η απορία μετά τα περσινά μαθήματα που μόνο μαθήματα δεν έγιναν.
Στον νομοθέτη συγχωρείται ίσως η έλλειψη διορατικότητας, όχι όμως και η παρατεταμένη εθελοτυφλία.
Η ποινή αφαίρεσης βαθμών από την τρέχουσα βαθμολογία ως μέτρο πειθαρχικής κύρωσης για βιαιοπραγίες:
α)προσφέρει ισχυρό άλλοθι στους παράγοντες να πετάξουν το μπαλάκι για την απώλεια τίτλων στις δικαστικές αποφάσεις, κουκουλώνοντας την αγωνιστική ανεπάρκεια των ομάδων τους
β)μετατρέπει σε ρυθμιστές των πρωταθλημάτων μία μερίδα ατόμων του κοινωνικού περιθωρίου που υποκαθιστά τους πρωταγωνιστές αθλητές και τους στερεί το δικαίωμα να αδράξουν τους κόπους τις αγωνιστικής τους απόδοσης
γ)εγείρει γενικευμένη αμφισβήτηση των κινήτρων και της επιλεκτικότητας των αστυνομικών επεμβάσεων στους αθλητικούς χώρους και της αξιοπιστίας των δημοσίων εκθέσεων τους
δ)δημιουργεί υπόνοιες ή ακόμα και κίνητρα προβοκατόρικης συμπεριφοράς
ε)μετριάζει τη χαρά της κατάκτησης του πρωταθλήματος στους αθλητές και στους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους, καθώς γνωρίζουν πως η κατάκτησή του δεν βασίστηκε σε αμιγώς αγωνιστικά κριτήρια
στ)ατονεί το ενδιαφέρον των φιλάθλων και απομειώνει την αξία του προϊόντος, τορπιλίζοντας κάθε προοπτική επενδυτικού ενδιαφέροντος
Τα εξοντωτικά χρηματικά πρόστιμα στις ομάδες που δεν έλαβαν τα κατάλληλα μέτρα ποιοτικού φιλτραρίσματος των οπαδών τους προ αποτροπή βίαιων επεισοδίων και η περαιτέρω μετατροπή τους (σε περίπτωση μη καταβολής τους) στο έσχατο μέτρο της αφαίρεσης βαθμών, όχι από την τρέχουσα αλλά από την επόμενη αγωνιστική σεζόν, θα ήταν η ενδεδειγμένη κύρωση που θα απέτρεπε όλα τα παραπάνω.
Και το βλέμμα φιλάθλων, παραγόντων και αθλητών θα ήταν επικεντρωμένο στο χορτάρι και όχι στα δικαστήρια και στους κώδικες.
Εκτός κι αν κάποιοι επιθυμούν το τελευταίο.