Του Νίκου Λαγαρία, δικηγόρου
Την προηγούμενη Παρασκευή έγινε σύσκεψη στην ΕΠΟ για την πρόληψη και καταστολή αδικημάτων κατά διαιτητών και αποφασίστηκε, μεταξύ άλλων, η αυστηροποίηση του πειθαρχικού πλαισίου αντιμετώπισης των δυσμενών κρίσεων εναντίον τους. Τα άρθρα 20Α και 24 του Πειθαρχικού Κώδικα και του Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΠΟ αντίστοιχα, δίνουν τον ορισμό των δυσμενών κρίσεων:
«Δυσμενής κρίση θεωρείται, μεταξύ των άλλων, οποιαδήποτε δημόσια δήλωση ή κρίση, που περιέχει μομφές κατά προσώπων, (διαιτητών ή μελών ποδοσφαιρικών δικαστικών ή λοιπών οργάνων, κ.ο.κ.) για σκοπιμότητα ή δόλο ή μεροληψία στην λήψη αποφάσεων, κ.ο.κ. που κατ’ αντικειμενική κρίση δύναται να βλάψει την τιμή και την υπόληψη κάποιου».
Στη σύσκεψη ειπώθηκε ότι είναι άλλο πράγμα οι δυσμενείς κρίσεις, που απαγορεύονται, και άλλο πράγμα οι αξιολογικές κρίσεις και η κριτική, που θεμελιώνονται στο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Ορθό. Το ερώτημα, όμως, δεν θα έπρεπε να είναι μόνο αν κάποιες εκφράσεις και κρίσεις της σημερινής ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας είναι δυσμενείς ή αξιολογικές, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στους παραπάνω Κώδικες της ΕΠΟ. Θα έπρεπε να είναι και ένα άλλο, που ατυχώς ΔΕΝ θέτουν οι παραπάνω Κώδικες : Μήπως κάποιες εκφράσεις, ακόμα και αξιολογικές κρίσεις, μεταδίδουν, παρακινούν ή δικαιολογούν δημοσίως μίσος ή βία; Διότι αυτό ακριβώς είναι που ενδιαφέρει πρωτίστως το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το άρθρο 53 του Πειθαρχικού Κώδικα της FIFA απαγορεύει ρητά τη δημόσια υποκίνηση της βίας και του μίσους (‘…publicly incites others to hatred or violence…’) και δεν κάνει αναφορά σε «δυσμενείς δηλώσεις».
Αντί λοιπόν για την αυστηροποίηση ενός πειθαρχικού πλαισίου αντιμετώπισης δυσμενών κρίσεων - δηλώσεων, που ούτως ή άλλως δεν εφαρμόζεται, είναι προτιμότερο να θεσπιστεί μια νέα διάταξη, στα πρότυπα του άρθρου 53 του Πειθαρχικού Κώδικα της FIFA, που να απαγορεύει ρητά την υποκίνηση της βίας και του μίσους.
Και τότε, πριν κάποιος «σχολιάσει» α λ ά ε λ λ η ν ι κ ά, θα πρέπει να σκέφτεται πρώτα. Διπλά και τριπλά.