Πάντως αν αφήνει κάτι καλό το πέρασμα Αυγενάκη από το υπουργείο, είναι ότι πλέον μπήκε ταφόπλακα στις πολιτικές πρακτικές του Μαυρογιαλουρισμού.
Είναι ο πρώτος υφυπουργός Αθλητισμού στην πολιτική ιστορία του τόπου που καταδικάστηκε τόσο γρήγορα και με τέτοια ένταση, πολιτικά, από το σύνολο του ελληνικού λαού, από το Νότο στο Βορρά και απ’ το Βορρά στο Νότο. Και από το Μέγαρο Μαξίμου, μην το ξεχνάμε, με την ενεργοποίηση Γεραπετρίτη σε ρόλο (τρύπιας) ρεζέρβας.
Οι φωτογραφίες, οι "συνεντεύξεις" και ο "αέρας μπανά" των τελευταίων εβδομάδων δεν καταφέρνουν τίποτα περισσότερο από το να τον κάνουν να φαίνεται ακόμα πιο αξιοθρήνητος, πολιτικά.
Αν ο Κ.Μητσοτάκης δεν έχει να στείλει κάποιον/-α καλύτερο/-η "κομματικό/-ή" στην πρώτη ευκαιρία μετά τον κορωνοϊό (μάλλον δεν έχει), δεν θα έβλαπτε ακόμα και αν άφηνε την καρέκλα κενή.
Γιατί η Λ.Μενδώνη θα τα κατάφερνε καλύτερα μόνη της, παρά αν τις φόρτωναν στην πλάτη ένα ακόμα πολιτικό "σακί με πατάτες".