Του Γιάννη Σταυρίδη
Πρώην διαιτητή FIFA
Ο ρόλος του διαιτητή διαχρονικά στην ποδοσφαιρική ιστορία και δη του Έλληνα διαιτητή δυστυχώς είναι υποβαθμισμένος και πολύ περισσοτερο σήμερα βρίσκεται σε πλήρη παρακμή.
Ο διαιτητής αποδεικνύεται ότι είναι θεσμικά ευάλωτος, νομικά εύθικτος, γηπεδικά εύθραυστος.
Οι διάφοροι ποδοσφαιρικοί παράγοντες φανεροί και αφανείς και γενικά ολοι όσοι σχετίζονται με το ποδόσφαιρο στην πράξη γνωρίζουν την ως ανω περιγραφείσα κατάσταση που υφίσταται με αποτέλεσμα να εξωτερικεύουν μία περιφρονητική, απαξιωτική και πολλάκις αξιόποινη συμπεριφορά εις βάρος του Έλληνα διαιτητή, ο οποίος δυστυχώς καθίσταται έρμαιο στις συμπεριφορές κάποιων.
Η έλλειψη κυρώσεων στην πράξη, η μη διασφάλιση της εγγυητικής θέσεως του διαιτητή στο γήπεδο, η έλλειψη σχολής διαιτητών, κατάρτισης και επιμόρφωσης αυτών, η εισροή στο διαιτητικό λειτούργημα οποιουδήποτε άνευ ιδιαίτερων και αυστηρότατων προϋποθέσεων αποτελούν παράγοντες που δυσχεραίνουν την όλη κατάσταση. Το ποδόσφαιρο το πιο δημοφιλές άθλημα διεθνώς με αυτές τις συνθήκες αποδομείται.
Όλα αυτά τα χρόνια τα προβλήματα στην ελληνική διαιτησία ολοένα και επιδεινώνονται με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ελπίδα για αλλαγή και μάλιστα αυτό απογοητεύει τον Έλληνα φίλαθλο, ο οποίος λογικό ειναι να αντιμετωπίζει τον διαιτητή με σκεπτικισμό.
Όμως δεν ευθύνεται γι’ αυτό η διαιτησία το ζήτημα είναι πολυπαραγοντικό, για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου και της διαιτησίας απαιτείται συνεργασία, διάλογος και ομαδικότητα καθόσον πρόκειται για ομαδικό άθλημα, η οποία τελευταία (ομαδικότητα) δυστυχώς εκλείπει .
Πρέπει να καταλάβουν ότι στο ποδόσφαιρο δεν χωρεί η ρήση « ενός ανδρός αρχή»