Του Λύσανδρου Γεωργιάδη
Από το Ομηρικό έπος «Ιλιάδα», είναι γνωστό ότι ο Αχιλλέας, κεντρικός ήρωας του Τρωικού πολέμου, σκοτώθηκε όταν ο Πάρης τον σημάδεψε με το θανατηφόρο βέλος του στη φτέρνα, που ήταν το μόνο τρωτό σημείο του σώματός του. Έτσι, απρόσμενα, βρήκε τον θάνατο, αν και είχε επιβιώσει από μεγάλες και δύσκολες μάχες.
Κατά την Ελληνική Μυθολογία, η Θέτις, μητέρα του Αχιλλέα και μία από τις Νηρηίδες, όταν βούτηξε τον μικρό Αχιλλέα στα «θαυματουργά» ύδατα του Στυγός(παραπόταμος στις πηγές του ποταμού Κράθη, στον Χελμό της ορεινής Αιγιάλειας), για να κάνει άτρωτο το σώμα του και τον ίδιο αθάνατο, τον κρατούσε από τη φτέρνα του ενός ποδιού του, οπότε αυτή δεν βράχηκε από το νερό του ποταμού. Έτσι, ο Πάρης, γνωρίζοντας την αδυναμία του αυτή, τον σημάδεψε καίρια και τον θανάτωσε.
Προσοχή, λοιπόν. Ο καθένας μας, έχει τη δική του Αχίλλειο πτέρνα. Ακόμη και αυτός που (φαίνεται ή νομίζει ότι) είναι άτρωτος. Όλο και κάποιος Πάρης θα τον παραμονεύει…
Προσοχή, ακόμη, σε όσα διδάσκει για τον κίνδυνο της υπονόμευσης από πανούργο εσωτερικό «εχθρό», ένα άλλο έπος, η «Αινειάδα» του Βιργιλίου, με τον Δούρειο Ίππο.