Γράφει ο διαιτητοπατέρας
Ταλανίζεται το ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι για το ποια είναι η «φυσική θέση του χεριού του ποδοσφαιριστή » που ομολογουμένως είναι δύσκολο να αποτυπωθεί και ιδιαίτερα σε αγώνες φυσιολογικής ροής που δεν υπάρχει VAR, ακόμα και σε διαιτητές με ευστροφία , αντιληπτικότητα και με υψηλό δείκτη νοημοσύνης.
Αποτέλεσμα να μην υπάρχει «ενιαία στάση» αποφάσεων.
Αποτέλεσμα να κορυφώνεται το στοιχείο της «υποκειμενικότητας» και όταν συνδυάζεται με τα στοιχεία της «φοβικής κυριαρχίας» της «πιθανολογούμενης δουλικότητας» και της «επιθυμητής κατεύθυνσης» των διαιτητών οδηγούν σε αχταρμά αποφάσεων, που συντελούν στη γιγάντωση της αμφισβήτησης ,της τοξικότητας και ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Οι οδηγίες ,οι αποφάσεις και οι παραινέσεις και μάλιστα εκ των υστέρων, είτε της Επιτροπής της UEFA είτε της ΚΕΔ επί του συγκεκριμένου κανονισμού δεν λύνουν το πρόβλημα απλά το αφήνουν να σέρνεται.
Επίσης οι οδηγίες, οι παραινέσεις και οι κατευθύνσεις απευθύνονται και αποτυπώνονται από ένα μικρό μέρος των διαιτητών, των διεθνών κι αυτών της SL1 και όχι από το σύνολο που σφυρίζει και στις μικρές κατηγορίας.
Γιατί;
Για να υπάρχει αρνητική επιθυμητή ενίσχυση;
Θα μπορούσε να δοθεί οριστικά τέλος σε αυτή τη δυσκολία αποτύπωσης, μειώνοντας το στοιχείο της υποκειμενικότητας, γιατί ο Κανονισμός αυτό πρέπει να ελαχιστοποιεί αν όχι να εξαλείφει, τις ασάφειες, τις συγχύσεις και την Υποκειμενικότητα.
Χθες …λοιπόν εφόσον υπάρχει η βούληση, το Διεθνές Ποδοσφαιρικό Συμβούλιο οφείλει να διατυπώσει τροποποίηση στον Κανονισμό που να λέει πως στην περιοχή πέναλτι όταν ο επιθετικός «λακτίζει την μπάλα προς το αντίπαλο τέρμα κι αυτή ανακόπτεται από το χέρι αμυντικού που δεν εφάπτεται στο σώμα του» θα αποτελεί παράβαση πέναλτι»
Γενικότερα όποια διάταξη του Κανονισμού δίνει πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης Υποκειμενικών αποφάσεων ,δημιουργεί σύννεφα διαιτητικής ομίχλης και παρουσίας μοναχικών λύκων…που θα κατασπαράξουν το άθλημα.
Γήινες αιρετικές απόψεις...