Εφόσον αναπνέω, ελπίζω, έλεγαν οι Λατίνοι.Πως όμως μπορούμε να ελπίζουμε σε αυτή την χώρα, όταν αναπνέουμε όλο και λιγότερο οξυγόνο δικαιοσύνης;
Πώς να ελπίζουμε, όταν ο ένας εισαγγελέας στην δίκη Φιλιππίδη βγάζει λογυδρια που δικαιολογούν τους βιασμούς γυναικών;
Πώς να ελπίζουμε, όταν η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου είναι έκθετη παγκοσμίως για το έγκλημα των Τεμπών και το σύνθημα "δεν έχω οξυγόνο" με το παρασύνθημα "θέλουμε δικαιοσύνη"έφτασε μέχρι και τις κερκίδες του Λα Μπομπονέρα;
Πώς να ελπίζει η ασφυκτιουσα ελληνική κοινωνία, όταν δεν μπορεί να ανασάνει από τα χρέη που της έχει φορτώσει η ελληνική πολιτεία,η οποία όμως συγχρόνως φροντίζει με τους κατάλληλους νόμους να χορηγεί δωρεάν οικονομικούς αναπνευστηρες στους επαγγελματίες φοροφυγαδες,στους κρατικοδιαιτους παράγοντες και στους ατιμώρητους στοιχηματζηδες;
Πως να ελπίζει ο ελληνικός αθλητισμός, όταν οι Υπουργοί Αθλητισμού καταργουν τους Τακτικούς Δικαστές και τους αντικαθιστούν με την ΔΕΑΒ,την ΕΕΑ και την ΕΠΑΘΛΑ,τα μέλη των οποίων ζούν και αναπνέουν ως Επίτροποι και εισαγγελείς δικτατορικών καθεστώτων;
Πώς να ανασάνει το ελληνικό ποδόσφαιρο, όταν ο Υπερεισαγγελέας Σπυρόπουλος από την μία θάβει στα συρτάρια του τον ογκώδη φάκελο των χειραγωγημενων αγώνων και από την άλλη σε ρόλο του Διπρόσωπου Εισαγγελέα των comics ,με την ιδιότητα του ποδοσφαιρικού εισαγγελέα "χάνει"την προθεσμία για άσκηση πειθαρχικών διώξεων κατά των προπονητών και ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ και με την ιδιότητα του αθλητικού εισαγγελέα μετά από μήνες ασκεί ποινική δίωξη κατά των ιδίων προσώπων διατάσσοντας μάλιστα και περιοριστικούς όρους που απαγορεύουν κατά παγκόσμια πρωτοτυπία τα συνταγματικά δικαιώματα εργασίας και άθλησης, στερώντας δηλαδή σχεδόν και τον αέρα που αναπνέουν;
Και όμως το ελληνικό ποδόσφαιρο ελπίζει γιατί αναπνέει με την φιάλη... ελβετικού οξυγόνου, όπως το ελληνικό κράτος βαριανασαινει στην ΜΕΘ που το κρατάνε με τα σωληνάκια των δανείων οι μεγάλες δυνάμεις από την ίδρυση του!