Απο τον πρώην ΓΓΑ Γιώργο Λυσαρίδη λάβαμε την παρακάτω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επιστολή:
"Αγαπητέ Κυριάκο,
"Αγαπητέ Κυριάκο,
καλημέρα και «Καλή Μεγάλη Εβδομάδα»
Παρακολουθώ τακτικά από τη διαδικτυακή «Δίκη» όσα γράφεις για SL1 και ΠΣΑΠ, καθώς και τις θέσεις ξένων Λιγκών, UEFA κλπ. για τη μεταχείριση των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στην τρέχουσα συγκυρία της πανδημίας.
Επειδή, σαν σήμερα, 13 Απριλίου του 2015, πέθανε ο Ουρουγουανός δημοσιογράφος, συγγραφέας, ιστορικός, πολιτικός αναλυτής και διακεκριμένη προσωπικότητα της λατινοαμερικάνικης Αριστεράς, Εντουάρντο Γκαλεάνο, ανέτρεξα σε πληροφορίες για το έργο του και ξαναέριξα μιά ματιά στο βιβλίο του «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου».
Ο Γκαλεάνο υπήρξε συγγραφέας πολλών άρθρων και βιβλίων για τη Λατινική Αμερική, μεταξύ των οποίων γνωστότερα είναι τα: "Las venas abiertas de America Latina" ("Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής", 1971), "Cronicas latinoamericanas" ("Λατινοαμερικανικά χρονικά", 1972), "Dias y noches de amor y de guerra" ("Μέρες και νύχτες αγάπης και πολέμου", 1978), "La trilogia, Memoria del fuego" ("Τριλογία: Μνήμες φωτιάς", 1982-1986), "El libro de los abrazos" ("Το βιβλίο των εναγκαλισμών", 1989), "Patas arriba" ("Ένας κόσμος ανάποδα") κ.α.
Το 1978 τιμήθηκε με το μεγαλύτερο βραβείο της Λατινικής Αμερικής, το Casa de las Americas, για το δίτομο έργο του «Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής», με θέμα τον οικονομικό στραγγαλισμό της Λατινικής Αμερικής από τους αποικιοκράτες την εποχή των ανακαλύψεων και τους Αμερικανούς στη σύγχρονη εποχή, το 1989 με το American Book Award για τις "Μνήμες φωτιάς" (από το Washington University, ΗΠΑ), το 1999 με το βραβείο Cultural Freedom Award (από το Ίδρυμα Lannan Foundation (Σάντα Φε, ΗΠΑ) και, ακόμη, με το διεθνές βραβείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων Global Exchange (2006) και με το σουηδικό βραβείο «Stig Dagerman» (2010).
Στην εργογραφία του Γκαλεάνο εντάσσονται και πολλά άρθρα για το ποδόσφαιρο, το αγαπημένο του σπορ, καθώς και δύο σημαντικά βιβλία, το "Su majestad el futbol" ("Η αυτού μεγαλειότης το ποδόσφαιρο", 1968) και το "El futbol a sol y sombra" ("Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου", 1995). Στα βιβλία αυτά, ο Γκαλεάνο υμνεί το ποδόσφαιρο και, συγχρόνως, επιτίθεται στους αριστερούς διανοούμενους (της εποχής) που το απορρίπτουν για ιδεολογικούς λόγους, αλλά κατακεραυνώνει και αυτούς που το καπηλεύονται για συγκέντρωση πάσης φύσεως «εξουσίας».
Παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο ( επειδή αναφέρεται στον ποδοσφαιριστή, τον «παίκτη», τον πρωταγωνιστή ).
« Ο παίκτης τρέχει λαχανιασμένος πάνω κάτω. Από τη μια μεριά, τον περιμένει η ουράνια δόξα, από την άλλη, η άβυσσος της καταστροφής. Στη γειτονιά του τον ζηλεύουν. Ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής γλίτωσε το εργοστάσιο ή το γραφείο, και τον πληρώνουν για να κάνει το κέφι του· κοντολογίς, κέρδισε τον πρώτο λαχνό. Και παρότι πρέπει να χύνει ποτάμια τον ιδρώτα, χωρίς να έχει δικαίωμα ούτε να κουραστεί ούτε να λαθέψει, φιγουράρει στις εφημερίδες και στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο επαναλαμβάνει το όνομά του, οι γυναίκες αναστενάζουν για χάρη του, και τα παιδιά θέλουν να του μοιάσουν. Εκείνος όμως, που ξεκίνησε να παίζει μπάλα για τη χαρά του παιχνιδιού, στους χωματόδρομους κάποιας φτωχογειτονιάς, τώρα δουλεύει ως παίκτης στα στάδια, με την υποχρέωση να κερδίζει. Οι επιχειρηματίες τον αγοράζουν, τον πουλάνε, τον δανείζουν, κι εκείνος αφήνεται με αντάλλαγμα την υπόσχεση για περισσότερη φήμη και χρήματα. Όσο μεγαλύτερη επιτυχία έχει, και όσο περισσότερα χρήματα κερδίζει, τόσο περισσότερο δέσμιος του συστήματος γίνεται. Υποδουλωμένος, σε στρατιωτική πειθαρχία, υποφέρει καθημερινά το μαρτύριο των εξαντλητικών προπονήσεων, και βομβαρδίζεται από παυσίπονα και κορτιζόνες, που ξεγελούν το κορμί, και κάνουν τον πόνο να ξεχαστεί. Και την παραμονή των σημαντικών αγώνων τον κλείνουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για καταναγκαστικά έργα: άνοστα φαγητά, μεθύσι με νερό, και μοναχικός ύπνος. Στα άλλα ανθρώπινα επαγγέλματα, η δύση έρχεται με τα γηρατειά, όμως ο ποδοσφαιριστής μπορεί να γεράσει και στα τριάντα του. Οι μύες κουράζονται νωρίς: — Αυτός δεν βάζει γκολ ούτε με αίτηση. — Αυτός; Ούτε άμα δέσεις τα χέρια του τερματοφύλακα. Μπορεί και πριν απ’ τα τριάντα, όταν ένα σουτ τον ξαπλώσει άσχημα κάτω, ή του τύχει να υποστεί κάποια σοβαρή θλάση, ή μια κλοτσιά τού τσακίσει ένα κόκαλο ανεπανόρθωτα. Και μια ωραία ημέρα, ο ποδοσφαιριστής διαπιστώνει πως έπαιξε τη ζωή του κορόνα γράμματα, και ότι το χρήμα και η δόξα έχουν κάνει φτερά. Η δόξα, αυτό το πεφταστέρι, δεν του άφησε ούτε ένα γράμμα παρηγοριάς.»
Καλό είναι να τα έχουν υπόψη τους τα παραπάνω και οι δύο πλευρές".