Αληθινή ιστορία.
Επαρχιώτης βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου κάνει προεκλογική "κίνηση", επισκέπτεται δηλαδή καφενεία χωριών του Νομού βάσει προγράμματος που έχει ανακοινώσει στην τοπική εφημερίδα:
Άνω Ραχούλα στις 17:30΄, Κάτω Ραχούλα στις 18:00΄, Δίπλα Ραχούλα στις 18:30΄ και πάει λέγοντας.
Ως γνωστόν, σε κάθε χωριό ο κάθε βουλευτής έχει και από έναν αντιπρόσωπο, έναν δικό του τοπάρχη τέλος πάντων.
Φτάνει λοιπόν ο βουλευτής στην Άνω Ραχούλα, χαιρετάει τον τοπάρχη του, που τον περιμένει στην είσοδο του καφενείου, λέει δυο λόγια στους συναθροισμένους 5-10 ψηφοφόρους του και αναχωρεί για τον επόμενο σταθμό της πολιτικής του πορείας.
Περνάνε λίγοι μήνες και ο βουλευτής διαπιστώνει μετά μεγάλης του λύπης ότι ο τοπάρχης του στην Άνω Ραχούλα έχει διακόψει … διπλωματικές σχέσεις μαζί του!
Του τηλεφωνεί λοιπόν για να μάθει τι συμβαίνει.
Και ο τοπάρχης του απαντά με απόλυτη φυσικότητα, ειλικρίνεια αλλά και βαθύτατη πικρία:
Όταν μπήκες στο καφενείο του χωριού, δε με … κοίταξες διαφορετικά απ’ όλους τους υπόλοιπους!
Τι το παράλογο ήθελε δηλαδή ο άνθρωπος;
Ένα διαφορετικό κοίταγμα μπροστά στους άλλους, για να μπορεί να στέκεται ως τοπάρχης του βουλευτικού γραφείου στο χωριό.
Γιατί σου λένε μετά οι άλλοι, αν μας κοιτάει όλους το ίδιο ο βουλευτής, εσένα τί σε θέλουμε για τοπάρχη;
Ε λοιπόν, κάτι τέτοιο συμβαίνει τώρα μεταξύ UEFA απ’ τη μια, και Αυγενάκη-Γραμμένου απ’ την άλλη.
Διαγκωνίζονται ποιος απ’ τους δυο θα πάρει το καλύτερο δεκαπεντάλεπτο "κοίταγμα" απ’ την UEFA, που κάνει κι αυτή τις δημόσιες σχέσεις της!
Αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι διεθνείς οργανισμοί εφαρμόζουν πάντα διπλωματία ίσων αποστάσεων και ότι ως μοναδικό τους σκοπό έχουν να πετύχουν το δικό τους στόχο, και όχι το δικό σου.
Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα, λοιπόν!
Και η χωριατιά (Villager’s approach) συνεχίζεται: