( Η Μυθολογία, αρκετές φορές, διδάσκει καλύτερα από την Ιστορία )
Ο «κατακλυσμός του Δευκαλίωνα» είναι η αρχαία ελληνική εκδοχή του κατακλυσμού που αναφέρεται σε παραδόσεις πολλών αρχαίων πολιτισμών. Κατά τον μύθο, την εποχή που στη Θεσσαλία βασίλευε ο Δευκαλίων, ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλη την γενιά των ανθρώπων, επειδή ήταν διεφθαρμένη, με εξαίρεση τον δίκαιο βασιλέα και την γυναίκα του την Πύρρα.
Ο Δευκαλίων, λοιπόν, μετά από συμβουλή του πατέρα του, κατασκεύασε ένα μικρό πλοίο, συγκέντρωσε τα απαραίτητα εφόδια για την επιβίωσή τους και επιβιβάστηκε σε αυτό μαζί με τη γυναίκα του. Στο μεταξύ, ο Δίας άνοιξε τους καταρράκτες του Ουρανού, όλη η περιοχή γέμισε με νερό και οι άνθρωποι χάθηκαν στα πλημμυρισμένα νερά. Για εννέα μέρες και εννέα νύχτες το βασιλικό ζευγάρι περιφέρονταν με το πλοιάριο. Τη δέκατη όμως ημέρα, το πλοιάριο προσάραξε στο όρος Όρθρυς ή, κατά άλλη εκδοχή, στον Παρνασσό ή στον Άθω. Εκεί, όταν οι βροχές σταμάτησαν και τα νερά υποχώρησαν, ο Δευκαλίων και η Πύρρα κατέβηκαν στην ξηρά και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν θυσία στον Φύξιο Δία (προστάτη των φυγάδων). Ο Θεός, τη βοήθεια του οποίου επικαλέστηκε ο θεοσεβής Δευκαλίων, έστειλε τον Ερμή για να τους μεταφέρει την υπόσχεση ότι ο Δίας θα πραγματοποιούσε την πρώτη ευχή τους. Και η πρώτη ευχή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας δεν ήταν άλλη από το να δώσει και πάλι ζωή ο Δίας στο ανθρώπινο γένος. Έτσι έγινε και, για άλλη μια φορά, σώθηκε και διαιωνίστηκε το ανθρώπινο είδος…