Γράφει ο διαιτητοπατέρας
Οι φάσεις που κυριάρχησαν και απασχόλησαν το τελευταίο διάστημα την ποδοσφαιρική κοινωνία είχαν να κάνουν με το «παίξιμο της μπάλας με το χέρι»φάσεις που δημιούργησαν μια «ποδοσφαιρικοδιαιτητική Βαβέλ».
Όλοι είχαν άποψη, αμαθείς, ημιμαθείς, και επαΐοντες. Όλοι προσπαθούσαν να πείσουν, οι περισσότεροι κατά το δοκούν, ανάλογα με τη χρωματική ή ιδιοτελή αφετηρία σκέψης.
Ακόμα όμως και στους μυημένους, ενημερωμένους και επαΐοντες διέκρινες μια αδυναμία επιχειρηματολογικής υποστήριξης της σκέψης τους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις επιβάλλεται το τμήμα εκπαίδευσης της ΚΕΔ με τη λογική της ενημέρωσης και της εκπαιδευτικής ανησυχίας να «μεταναστεύει τη σκέψη» της στη Νιον (UEFA) για στοχασμό, εκπαιδευτικό προβληματισμό και μελλοντικό Κανονιστικό αναθεωρητισμό, ενίσχυση και κάλυψη των κριτηρίων .
Η θέσπιση και η ενδυνάμωση πολυεπίπεδα & πολύπλευρα περισσότερων κριτηρίων διασφαλίζει το θέαμα και την παραγωγή.
Η εκπαιδευτική δραστηριότητα πρέπει να ενταθεί και να αποκτήσει προοπτική και στόχο.
Αν αρκεσθούμε σε τοπικό επίπεδο κρίσεων, οδηγιών και μόνο, τότε ο στόχος, η ευκαιρία και η αντίδραση θα χαθούν και δε θα είναι τίποτα παραπάνω από το να «ανακυκλώνουμε την ποδοσφαιρική μας μιζέρια».
Και θα δημιουργούμε περισσότερη σύγχυση και εκτροπή στον νέο και ανεκπαίδευτο, δυστυχώς Διαιτητή που την Κυριακή θα αποφασίσει για αντίστοιχη σε τοπικό πρωτάθλημα φάση.
Τέτοιες φάσεις ιδιαίτερες, με ελάχιστη παρουσία εμφάνισης στα γήπεδα, επειδή δημιουργούν ελλείμματα και κενά και υποβιβάζουν την εμπιστοσύνη, δίνουν την ευκαιρία για την αποσαφήνιση των κανόνων αλλά και τουαναθεωρητισμού των Κανονιστικών άρθρων και ιδιαίτερα αυτού του Κανόνα 12.
Η πεμπτουσία του Κανονισμού Διαιτησίας είναι το άρθρο 12.
Εκεί πρέπει να εστιάζεται η διαιτητική οπτική και σκέψη των «Διαιτητικών Συνταγματολόγων του Κανονισμού» έτσι ώστε σημαντικές αποφάσεις όπως των χεριών να στηρίζονται σε συγκεκριμένους- ξεκάθαρους άξονες-κριτήρια για να αποφεύγονται δήθεν «αυθαίρετες συνομωσίες Υποκειμενισμού»
Αυτές τις μέρες παντού άκουγες τη φράση «για μένα είναι πέναλτι» ή «για μένα δεν είναι» .
Σπάνια τη φράση : « Με τα κριτήρια του κανονισμού α)…..β)….. είναι πέναλτι»
Από το «κίνημα του Υποκειμενισμού» πρέπει να οδηγηθούμε στην ομαλότητα που θα επιβάλλει ο Κανονισμός με κριτήρια που θα καλύπτουν με σφαιρική κινητικότητα ακόμα και τις περιπτώσεις-φάσεις που εμφανίζονται στο γήπεδο «σαν ποδοσφαιρικοί κομήτες».