Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com
Ακριβώς απέναντι από το κτήριο που στεγάζει την ελληνική πρεσβεία στη Μαδρίτη, είναι η εκκλησία της θαυματουργής Santa Gema (όνομα αγίας ιταλικής καταγωγής). Στις 13 και 14 κάθε μήνα σχηματίζονται ουρές πιστών για να προσευχηθούν, κυρίως γυναίκες μιας κάποιας ηλικίας. Μεταξύ αυτών είναι πάντα παρούσα εκεί και η Trini, σύζυγος του προπονητή της Ισπανίας, Βιζέντε ντε Μπόσκε, και μητέρα του ΄Αλβαρο.
Την περασμένη Παρασκευή, δύο 24ωρα πριν αναχωρήσουν για τον τελικό στη Νότια Αφρική, μάνα και παιδί πέρασαν να προσευχηθούν στη αγία Gema. Είναι κάτι που η γυναίκα του προπονητή της εθνικής Ισπανίας δεν μπορεί να ξεχάσει κάθε μήνα τα τελευταία 21 χρόνια. Όσα είναι τα χρόνια του δεύτερου παιδιού της, του ΄Αλβαρο, που είχε την ατυχία να γεννηθεί το 1989 με το σύνδρομο Ντάουν και άλλες σοβαρές επιπλοκές. Οι γιατροί χρειάστηκαν να προειδοποιήσουν τους γονείς ότι οι πρώτες χειρουργικές επεμβάσεις έθεταν σε σοβαρό κίνδυνο τη ζωή του ΄Αλβαρο (έχει ένα μεγαλύτερο αδελφό και μια μικρότερη αδελφή). Η μάνα έτρεξε να προσευχηθεί στην αγία, και όλα πήγαν καλά από τότε.
Τόσο καλά, που χτες ο ΄Αλβαρο έκλεψε την παράσταση και τις καρδιές πολλών εκατομμυρίων. Στη θριαμβευτική υποδοχή των πρωταθλητών του κόσμου για την επόμενη 4ετία, που έγινε στην Μαδρίτη, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Δίπλα σε ένα σεμνότατο, ολιγόλογο και πανάξιο προπονητή. Τον πατέρα του, Βιθέντε ντε Μπόσκε, που έστεψε βασίλισσα του κόσμου την Ισπανία (το ίδιο έκανε και με την Ρεάλ Μαδρίτης πριν από μερικά χρόνια, αλλά το τίμημα ήταν η αντικατάστασή του, κάτι που οι οπαδοί της Ρεάλ δεν συχώρεσαν ποτέ). Η υπόσχεση του Μπόσκε στο παιδί του “΄Ετσι και κερδίσουμε το κύπελλο θα είσαι πάντα δίπλα μου” έγινε πραγματικότητα.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, ποιος πατέρας δεν θα έκανε το ίδιο για τον λεβέντη του!
Χτες ο 'Αλβαρο σήκωσε το κύπελλο (βάρους 6.175 γραμμαρίων ατόφιου χρυσού) αμέτρητες φορές. Μπροστά στην πρωθυπουργική κατοικία του Ζαπατέρο, στον δήμαρχο, από κοντά στα βασιλικά ανάκτορα και για πολλές ώρες πάνω στο ανοικτό διώροφο λεωφορείο με όλους τους παίκτες και παράγοντες. 'Ασε στο αεροπλάνο της επιστροφής με τους κάπου 300 δημοσιογράφους! Ελάχιστοι από τα εκατομμύρια που τον αποθέωναν τον αναγνώριζαν και σίγουρα κανένας στο εξωτερικό από τις φωτογραφίες και την τηλεόραση. Μια ανθρώπινη πλευρά που αγγίζει και συγκινεί όσους γνώριζαν. Την αθλητική πλευρά την απολαύσαμε. Στην επόμενη ανάρτηση θα σας πω και για την πολιτική προέκταση αυτού του θριάμβου.