Αναφέρει ο έγκριτος Δρ. Γ.Ιωαννίδης:
"Μπορεί το δίκαιο κανόνων μιας εθνικής ομοσπονδίας να αναγνωρίζει και να σέβεται τις αποφάσεις του ΚΑΣ, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δέσμευση προς τις πειθαρχικές της επιτροπές. Είναι πάντοτε ευπρόσδεκτο οι εθνικές επιτροπές να ακολουθούν τις αποφάσεις του ΚΑΣ και όταν αποφασίσουν να μην τις ακολουθήσουν, θα πρέπει να τονίζουν τους λόγους για τους οποίους δεν τις ακολουθούν. Όμως θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι οι αποφάσεις του ΚΑΣ δεν είναι δεσμευτικές για τις εθνικές πειθαρχικές επιτροπές και οι φοιτητές/σπουδαστές του Αθλητικού Δικαίου θα πρέπει να υποσημειώσουν αυτήν την αρχή".
Και ρωτάει ο αναγνώστης Π.Α., με αφορμή την παραπάνω αναφορά του Δρ. Γ.Ιωαννίδη, που προκαλεί εύλογη σύγχυση:
"Άρα να υποθέσουμε ότι η Επιτροπή Εφέσεων θα μπορούσε ακόμα και να μην ξαναδικάσει καν την υπόθεση, και μάλιστα αυτή τη φορά στην ουσία της, μετά την ακύρωση της απόφασής της, αν τονίσει τους λόγους για τους οποίους δεν προτίθεται να ακολουθήσει το διατακτικό - που ασφαλώς είναι άρρηκτα δεμένο με το σκεπτικό - της απόφασης του Διαιτητικού Αθλητικού Δικαστηρίου της Λωζάννης; Και αν είναι πράγματι έτσι, πόσες φορές μπορεί να ξαναπάει/ξαναέρθει η υπόθεση στην/από την Ελβετία, αν συνεχίζουν να διατηρούν η Επιτροπή Εφέσεων και το CAS τις απόψεις τους εις το διηνεκές; Και αν είναι πράγματι έτσι, τότε γιατί ακριβώς το χρειαζόμαστε το CAS; Για υψηλή και ιδιαίτερα κοστοβόρα νομική επιστασία, εκ του ασφαλούς και άνευ ουσιαστικού αντικειμένου;".