Αναρωτιέται ο αναγνώστης Π.Α., επί των νέων αποσαφηνίσεων του Δρ. Γρ.Ιωαννίδη:
"Μετά την αποσαφήνιση ότι, «όταν λέμε οι αποφάσεις του ΚΑΣ δεν είναι δεσμευτικές, εννοούμε τις αποφάσεις επί τις ουσίας», μένει εύλογα η εξής απορία: Το CAS επιλύει δεσμευτικά μόνο τα δικονομικά θέματα; Δηλαδή τα ουσιαστικά θέματα που επιλύει το CAS δεν δεσμεύουν τους διαδίκους μεταξύ τους, δεδομένου ότι προσφεύγουν οικειοθελώς σε διαιτησία; Τότε γιατί ακριβώς να προσφεύγουν στο CAS και να πληρώνουν τόσες χιλιάδες ελβετικά φράγκα και άλλα τόσα στους δικηγόρους τους; Επίσης, μετά την αποσαφήνιση ότι «θα πρέπει να αποφασίσει η Εφέσεων και να πείσει ότι η δική της απόφαση έχει μεγαλύτερη ισχύ από αυτήν του ΚΑΣ», μένει άλλη εύλογη απορία: Να πείσει ποιον, τους πειθαρχικά εγκαλούμενους να μην ξαναπροσφύγουν στο CAS; Μήπως να πείσει ένα άλλο δικαστήριο ή διαιτητικό όργανο; Ποιο, πού, πώς και γιατί, δεδομένου ότι οι αποφάσεις της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ προσβάλλονται μόνο στο CAS. Και κάτι ακόμα: Να δεχθούμε λοιπόν ως υπόθεση εργασίας ότι δεν δεσμεύεται η Επιτροπή Εφέσεων από όσα κρίνει το CAS επί της ουσίας, ακόμα και επί της δικονομίας αν θέλετε. Τίθεται ένα πρακτικό ερώτημα όμως, τι νόημα έχει να πάρει η Επιτροπή Εφέσεων μια απόφαση αντίθετη σ’ αυτά που ήδη έκρινε το CAS, επί της ουσίας ή και επί της δικονομίας ακόμα, όταν γνωρίζει ότι ο θιγόμενος θα ξαναπάει στο CAS, το οποίο θα ξαναπεί όσα είχε πει, ίσως και πολλά περισσότερα (μη προκύψει και η FIFA στη μέση με κανένα βαρύ πρόστιμο, βλ. Διαιτητικό Δικαστήριο ΕΠΟ-Ντουρμισάι). Εκτός και αν βρεθεί κάποιος να πει ότι ούτε το CAS δεσμεύεται από αυτά που λέει κάθε φορά επί της ουσίας ή της δικονομίας, οπότε τελικά ίσως θα είναι καλύτερο τις αθλητικές διαφορές στο ποδόσφαιρο να τις επιλύουν με κλήρωση. Να τραβάνε λαχνό, αν έχει δίκιο ο ένας ή ο άλλος. Τότε, ο μόνος που θα τους φταίει για τις δικαστικές τους ήττες θα είναι η τύχη τους".