Η ανταπάντηση του αναγνώστη Π.Α.:
"1ον. Δεν αμφισβητείται λοιπόν, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση λόγω διαφορετικών αποσαφηνίσεων επί διαφορετικών αποσαφηνίσεων που είχαν προηγηθεί, ότι η απόφαση του CAS είναι τελική και δεσμευτική για τα μέρη, δηλαδή πρωτίστως για την ΕΠΟ, αλλά οπωσδήποτε και για τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό και την Ξάνθη («FINAL and binding to the parties είναι στα μέλη της διαιτησίας, όχι στις εθνικές επιτροπές» είπε η τελευταία αποσαφήνιση). Οπότε ως προς αυτό το θέμα πλέον, της δεσμευτικότητας δηλαδή της απόφασης του CAS για τους ΕΠΟ/ΠΑΟΚ/Ολυμπιακό/Ξάνθη, δεν απομένει καμία αμφιβολία.
2ον. Ποιες είναι αυτές οι «εθνικές επιτροπές», τις οποίες (γράφεται ότι) «δεν δεσμεύει» η απόφαση του CAS; Στην προκειμένη περίπτωση είναι η Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ. Αυτή δεν είναι που εξέδωσε την απόφαση που προσβλήθηκε; Την είδε κανείς διάδικο (party) στο CAS; Γιατί; Διότι για το CAS δεν υφίσταται αυτοτελώς, δεν υφίσταται «από μόνη της», είναι μια Επιτροπή της ΕΠΟ, δεν έχει δηλαδή αυτό που λέγεται «standing to be sued». Δηλαδή για το CAS, Επιτροπή Εφέσεων δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ΕΠΟ. Αυτό ακριβώς λέει η απόφαση του CAS για την οποία γίνεται λόγος εδώ. Αν κάποιοι παρ’ ελπίδα θεωρούν ότι η Πειθαρχική Επιτροπή μιας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας είναι για τις FIFA-UEFA και το CAS κάτι διαφορετικό και αποκομμένο από την ίδια την ομοσπονδία, κάνουν ένα «μικρό» λάθος που αν κατείχαν θέση ευθύνης, θα μπορούσε να κοστίσει κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ελβετικά φράγκα. Δείτε ένα παράδειγμα: Το Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ πρόσφατα επέτρεψε, ουσιαστικά, να εκδοθεί ένα δελτίο ποδοσφαιριστή κατά παράβαση μιας απαγορευτικής απόφασης της FIFA. Σε ποιον επέβαλε το (γνωστό και πολύ αλμυρό) πρόστιμο των 470.000 ελβετικών φράγκων η FIFA, λόγω της παράβασης αυτής; Στην ΕΠΟ ή στο Διαιτητικό Δικαστήριό της, που εξέδωσε την απόφαση που ουσιαστικά επέτρεψε την έκδοση του δελτίου; Στην ΕΠΟ φυσικά. Αν ήταν έτσι όπως γράφεται προσφάτως στο επικοινωνιακό πεδίο (π.χ. σε σχόλια εξαιρετικά περιορισμένου μέρους του κοινού, κάτω από σχεδόν οπαδικά δημοσιεύματα στο διαδίκτυο), τότε διάδικος στο CAS δεν θα ήταν η ΕΠΟ αλλά η Επιτροπή Εφέσεών της, αφού αυτή εξέδωσε την απόφαση που προσβλήθηκε. Ωστόσο είναι ενθαρρυντικό ότι οι αρμόδιοι γνωρίζουν πλέον το καταστατικό της FIFA και τις ποινές που προβλέπει για τις ομοσπονδίες που δεν συμμορφώνονται προς μια απόφαση του CAS. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι οι τακτικοί δικαστές είναι απόλυτα εξοικειωμένοι με τη συγκεκριμένη διαδικασία, δηλαδή την αναπομπή μιας υπόθεσης στον προηγούμενο βαθμό δικαιοδοσίας μετά από ακύρωση/εξαφάνιση μιας απόφασης για συγκεκριμένους λόγους, οπότε «έχουν γνώση οι φύλακες».
3ον. Όταν κάποιος αναφέρεται στη Σύμβαση της Νέας Υόρκης για την αναγνώριση και εκτέλεση των διαιτητικών αποφάσεων, στην προκειμένη περίπτωση το CAS στην ιστοσελίδα του (FAQ), τότε δεν μπορεί παρά να ξέρει τι ακριβώς είναι και πώς ακριβώς εφαρμόζεται. Όπως θα είδατε το CAS συσχετίζει απόλυτα τη Σύμβαση αυτή, στην ίδια μάλιστα παράγραφο του συγκεκριμένου κειμένου της ιστοσελίδας του (FAQ), όπου αναφέρεται στον «τελικό και δεσμευτικό» χαρακτήρα των διαιτητικών αποφάσεών του. Και το CAS, ασφαλώς, δεν «μπερδεύτηκε» καθόλου".