Επομένως, σύμφωνα και με τις δύο απόψεις που μας κοινοποιήθηκαν, η αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης του πειθαρχικώς εγκαλούμενου ισχύει κανονικά και στο CAS, εκτός αν εν τω μεταξύ υπάρξει και άλλος διάδικος (ως εκκαλών, δηλαδή αν ασκήσει έφεση και όχι απλά να παρίσταται ως εφεσίβλητος) στην κατ' έφεση δίκη, που να υποβάλει δικό του αίτημα για μεγαλύτερη ποινή.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως η ΕΠΟ δεν ήταν διάδικος μέχρι τώρα, ούτε και εξαρτά κάποιο συμφέρον από την υπόθεση, άρα δεν έχει ούτε έννομο συμφέρον, αλλά ούτε και ενεργητική νομιμοποίηση, για να ασκήσει έφεση και να υποβάλει τέτοιο αίτημα κατά του Άρη.
Η ΕΠΟ θα παρασταθεί μόνο ως εφεσίβλητη, με συνέπεια, σε καμία περίπτωση να μην μπορεί να επιβληθεί η πειθαρχική κύρωση του υποβιβασμού στον Άρη από το CAS.
Το πρόβλημα όμως για τον Άρη, όπως έχει ήδη γράψει η στήλη, είναι η σχετικά μικρή ποινή που του επιβλήθηκε στην Ελλάδα (-6 β.).
Ο Άρης θα πρέπει να αποδείξει ότι αυτή η ποινή, για τέτοια πειθαρχική παράβαση και με τέτοιο πλαίσιο ποινών, είναι δυσανάλογα μεγάλη.