powered by Agones.gr - opap

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021

Ξεχάσαμε (και) τον Μακρυγιάννη

Η ανάλυση για την καμένη γη της ελληνικής διαιτησίας (http://dikisports.blogspot.com/2021/11/blog-post_258.html?m=1), μας πήγε τουλάχιστον μια τριετία πίσω. 

Έγραφε προφητικά τον Ιούνιο του 2018 ο πρώην ΓΓΑ Γιώργος Λυσαρίδης: 

 " Με ανησυχεί βαθύτατα ο συνεχής ακρωτηριασμός των αρμοδιοτήτων της ΕΠΟ και η υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων από την καθόλου τιμητική ξένη «επιτροπεία». Δείχνει πως ήλθε για να μείνει και όχι για να βοηθήσει σε ένα μεσοδιάστημα θεσμικής εξομάλυνσης του ποδοσφαίρου στη χώρα μας. Μου θυμίζει τη θεωρία «του γύψου». Και, ακόμη, ότι πάντοτε οι εξουσίες που επιβάλλονται με την επίκληση/πρόφαση της κάθαρσης από προηγούμενες αμαρτίες, καταρρέουν οι ίδιες από τα δικά τους ανομήματα

" H  μετάκληση ξένου διαιτητή για τον τελικό κυπέλλου πρόσφερε μιά προσωρινή αποσυμπίεση, όντως χρήσιμη. Αλλά ανοίγει την κερκόπορτα για καταχρηστική επανάληψη και καθηλώνει την ελληνική διαιτησία σε πορεία χαμηλών πτήσεων. Επιπλέον, αποτελεί αντίφαση και παραδοχή αποτυχίας της ξένης επιτροπείας, καθώς εμφανίζεται να ακυρώνει η ίδια τη στήριξη και αναβάθμιση της εγχώριας διαιτησίας, την οποία επαγγέλθηκε".

 " Ήδη, εδώ και δύο χρόνια, το ποδόσφαιρό μας βρίσκεται σε ημιαποικιακό καθεστώς. Τώρα, τείνει να γίνει απολύτως αποικιακό".

  Όσοι παροικούμε την Ιερουσαλήμ του ελληνικού ποδοσφαίρου, γνωρίζουμε πολύ καλά τι συμβαίνει εδώ και χρόνια. Δεν χρειαζόμαστε ξένους τοποτηρητές, πολύ περισσότερο όταν δεν είναι και οι ίδιοι αναμάρτητοι. Ούτε και μεις είμαστε πρόβατα. Και πρέπει να αντιδράσουμε όταν «μας βάζουν τον λύκο να μας φυλάει». Ο Γέρος του Μοριά έλεγε πριν την επανάσταση «ό,τι κάμομε θα το κάμουμε μονάχοι και δεν έχομε καμιά ελπίδα από τους ξένους». Αυτούς τους ξένους που ο Μακρυγιάννης χαρακτήριζε «άδεια καρύδια κι ασκιά γιομάτα αγέρα». Τη λύση θα τη βρούμε μόνοι μας. Αρκεί όλοι (πολιτεία, μεγαλοπαράγοντες, ΕΠΟ) να πάψουν να βλέπουν και να διαβάζουν με τα μυωπικά γυαλιά των δικών τους πρόσκαιρων συμφερόντων ".