Του Λύσανδρου Γεωργιάδη
Την προηγούμενη Τετάρτη, στο στάδιο «Τζιουζέπε Μεάτσα» του Μιλάνου, έδρα της Ίντερ, έγινε ο αγώνας Ίντερ-Μπαρτσελόνα που, μετά από παράταση, έληξε με σκορ 4-3 υπέρ της Ίντερ και της εξασφάλισε την πρόκριση στον τελικό αγώνα της φετινής διοργάνωσης του Champions League, που θα γίνει στο Μόναχο, στις 31 Μαΐου. Είχε προηγηθεί, μια βδομάδα πριν, ο πρώτος μεταξύ τους αγώνας, στο «Καμπ Νόου», έδρα της Μπαρτσελόνα, που έληξε ισόπαλος 3-3. Ήταν δυο συγκλονιστικοί αγώνες, από αυτούς που μένουν ανεξίτηλοι στη μνήμη όσων τους παρακολούθησαν. Κατάμεστα τα γήπεδα, άψογο ποδοσφαιρικό κλίμα, ποδόσφαιρο υψηλοτάτου επιπέδου σε τακτική και δεξιοτεχνία των ποδοσφαιριστών, απίστευτη εξέλιξη στηδιαμόρφωση του σκορ (13 γκολ συνολικά), χορταστικό θέαμα. Ασύλληπτες συναισθηματικές ανατροπές στο γήπεδο, αλλά και μπροστά από τις τηλεοράσεις, σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ομάδες και οπαδοί τους, μια στα ουράνια και μια στα τάρταρα, με τα τερτίπια που σκαρώνει το άτιμο το τόπι. Δυο μαγικές ποδοσφαιρικές βραδιές, πραγματική απόλαυση για τους φίλους του ποδοσφαίρου.
Με τη λήξη του αγώνα, οι κερκίδες δεν σταμάτησαν να πάλλονται. Όλο το γήπεδο χειροκροτούσε μανιασμένα. Οι οπαδοί της Ίντερ, ζώντας μια απύθμενη ευτυχία,αποθέωναν τους παίκτες τους. Το ίδιο, όμως, και οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα, επιβραβεύοντας την προσπάθεια της δικής τους ομάδας. Ο ορισμός της χαρμολύπης. Ένα γήπεδο ολόκληρο να χειροκροτεί.
Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων αντάλλαξαν χαιρετισμούς. Εγκάρδιους, όχι προσχηματικούς. Φαινόταν αυτό στην έκφραση του προσώπου τους. Είχαν πλήρη τη συναίσθηση πως μέχρι πριν λίγο, οι ρόλοι τους θα ήταν αντίστροφοι. Και ότι αυτό μπορεί να ξανασυμβεί με θύματα τους ίδιους. Ασπασμοί, λόγια παρηγοριάς, μεγαλείο αθλητών. Κι όλοι τους, συμπαίκτες και αντίπαλοι, είχαν μια αγκαλιά για το «θείον βρέφος» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, τον Λαμίν Γιαμάλ, που προσπαθούσε να κρύψει τα δάκρυά του. Σίγουρα, θα τον παρηγορούσαν «μικρέ, μη στεναχωριέσαι, έχεις μπροστά σου πολλές ευκαιρίες για τελικούς και για τίτλους».
Οι δυο προπονητές, αλληλοασπάστηκαν. Ο νικητής Σιμόνε Ιντζάγκι φάνηκε να λέει κάτι στο αυτί του ηττημένου Χάνσι Φλικ. Φαντάζομαι κάτι σαν «αδελφέ, αυτό είναι το ποδόσφαιρο, γι’ αυτό και το αγαπάμε τόσο».
Σημείωση : Οι εισπράξεις της Ίντερ από τα διατεθέντα 70.500 εισιτήρια στον αγώνα του Μιλάνου, ανήλθαν σε 14 εκατομμύρια ευρώ, ποσό ρεκόρ στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Πέρα, όμως, από το (πολύ σημαντικό, πράγματι) οικονομικό αντίκρισμα, ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει ότι με τέτοιου υψηλού θεάματος αγώνες γεμίζει και το «τσουβάλι» της δημοφιλίας του ποδοσφαίρου (που, έτσι κι αλλιώς, ήταν πάντοτε πιο γεμάτο από οποιοδήποτε αντίστοιχο κάθε άλλου αθλήματος).
Συμπεράσματα
1) Οι δύο βραδιές των ημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν η αποθέωση του ποδοσφαίρου. Το άθλημα αντάμειψε τους φίλους του. Για άλλη μια φορά, επαληθεύτηκε ο Γάλλος εθνολόγος Κριστιάν Μπρομπερζέ που είπε : «Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα παιχνίδι. Είναι το πιοσημαντικό ασήμαντο πράγμα στον κόσμο».
2) Ο βασιλιάς (το ποδόσφαιρο, δηλαδή) παραμένει στο θρόνο του.