Υπάρχουν πολλών ειδών πολιτικοί.
Οι ερασιτέχνες και οι επαγγελματίες.
Οι συνειδητοποιημένοι και οι φλοέρες (εκ της φλογέρας, με αγνάντεμα, στα βουνά).
Και άλλοι πολλοί.
Υπάρχουν όμως και αυτοί που όταν ήρθε η ώρα να εγκαταλείψουν υπουργείο για να πάνε σπίτι τους ανακάλυψαν με δάκρια στα μάτια ότι μόλις είχαν χάσει τη μοναδική, ίσως, ευκαιρία της ζωής τους για να προσφέρουν κάτι στην κοινωνία από τη θέση που δίκαια ή άδικα κατείχαν.
Και ξαναβγαίνοντας στο δρόμο, χωρίς κουστωδία και υπουργικές φανφάρες και λιμουζίνες, για να περπατήσουν μαζί με το λαό της άγιας καθημερινότητας, αντιλήφθηκαν την οριστική και αμετάκλητη περιφρόνησή του προς την ασημαντότητά τους.