Όπως επίσης και το άλλο, με τα μισιακά δικαιώματα.
Ξεκινάς και λες, πάμε μαζί, μια γροθιά, να ρίξουμε το κατεστημένο.
Και στην πορεία την κάνεις όμορφα και ωραία, βάζοντας την εξουσία στην τσέπη, αφήνοντας τον άλλον να ψάχνει να βρει τι έγινε.
Εκτός αν και οι δύο ξεκινούν με την ίδια φιλοδοξία, ή η απόπειρα ιδιοποίησης κατεστάλη, οπότε η μόνη ρεαλιστική λύση που απομένει είναι η εμφύλιος μάχη, μέχρι τελικής πτώσεως.
Ή, ενδεχομένως, μια νέα συμμαχία.
Με τον εχθρό του άλλου.
Έτσι δεν το λένε αυτό, ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος μου