Του Χ.Ευφραιμίδη
Το ζήτημα της αναδιάρθρωσης των δομών στο ελληνικό ποδόσφαιρο με βάση τον αριθμό των ομάδων σε Super League 1 & 2 είναι σαφές και πρωτογενές σε σημασία.
Μεγαλύτερο μειονέκτημα όμως στον χώρο αυτήν την στιγμή είναι η έλλειψη επενδυτών με την ακριβή έννοια του όρου. Σε αυτό το πλαίσιο ίσως -πέραν της ΕΠΟ- απαιτούταν και η κυβερνητική στήριξη.
Για παράδειγμα η ΑΕΚ ή ο Άρης αποτέλεσαν τα τελευταία σωματεία για τα οποία πραγματοποιήθηκε η μεγάλη διευκόλυνση της διαγραφής των χρεών τους με συνέπεια σήμερα 10-15 χρόνια μετά, να πρωταγωνιστούν.
Προφανώς δεν αναφερόμαστε σε διαγραφές χρεών όταν στο 2025 η χώρα προσπαθεί να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί, αλλά από την άλλη οι όποιες διευκολύνσεις χρειάζονται για την προσέλκυση επιχειρηματιών που θα εξελίξουν τον χώρο.
Δεν είναι τυχαίο πώς αυτήν την στιγμή μεγάλοι επαρχιακοί σύλλογοι δεν μπορούν να εισπνεύσουν καθαρό αέρα και ο χώρος λυμαίνεται από παράγοντες που πουλάνε "στοίχημα" και κέρδος ολίγων αγωνιστικών ημερών.
Ο Σπανός προσπάθησε να πουλήσει στον Ατρόμητο , δεν το κατάφερε. Αντίστοιχα ο Κωστούλας δεν είδε ποτέ τις προκαταβολές από έναν ξένο επιχειρηματία αγνώστων συμφερόντων. Το πέρασμα της Ξάνθης στην επόμενη εποχή απέτυχε λόγω των πολύ σοβαρών δικαστικών ζητημάτων του επόμενου ιδιοκτήτη και οι εγκαταστάσεις των Πηγαδίων παραμένουν δεσμευμένες και μη εκμεταλλεύσιμες ενώ είναι μεγάλο και κοστοβόρο το ζήτημα της εκκαθάρισης των ΠΑΕ. Τα Γιάννενα είναι ένα βήμα πριν από τα τοπικά ενώ ο συγχωρεμένος Χριστοβασίλης είχε βγάλει την ΠΑΕ στην "βιτρίνα της αγοράς" πολλά χρόνια πριν, με κανένα αποτέλεσμα.
Ναι στα λιγότερα επαγγελματικά σωματεία, αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε φτάσει στην 6η θέση στο ranking της UEFA το 2005 με μια πολύ δυνατή επαρχία που στελέχωνε μέχρι και τα εθνικά συγκροτήματα. Σήμερα ψάχνουμε από εκεί τους Έλληνες παίκτες με το κυάλι.