Ετήσια σύνοδος ΙΔΕΑΔ 19/10/2018,
Ν. Λαγαρίας: "Η καταπολέμηση της διαφθοράς στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Θεσμικές προτάσεις":
"... Στην Ελλάδα έχει επικρατήσει ο μύθος ότι καμία απολύτως υπόθεση του ποδοσφαίρου δεν πρέπει, και δεν μπορεί, να εκδικάζεται στην τακτική Δικαιοσύνη.
Το άρθρο 59 του καταστατικού της FIFA ορίζει ότι οι εθνικές ομοσπονδίες πρέπει να περιλαμβάνουν ρήτρα, στα καταστατικά ή τους κανονισμούς τους, η οποία αφενός να απαγορεύει την επίλυση των διαφορών του ποδοσφαίρου στην τακτική Δικαιοσύνη, και αφετέρου να προβλέπει τη διαιτητική επίλυση των διαφορών αυτών, στο ανώτατο επίπεδο, ενώπιον ενός Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου της εκάστοτε εθνικής Ομοσπονδίας, ή του Διαιτητικού Αθλητικού Δικαστηρίου της Λωζάννης (CAS).
Τι ακριβώς είναι η διαιτησία;
Είναι τρόπος επίλυσης διαφορών όχι από τα πολιτειακά δικαστήρια αλλά από ιδιώτες, τους διαιτητές, τους οποίους ορίζουν τα μέρη, δηλαδή οι συμβαλλόμενοι σε συμφωνία διαιτησίας που είναι ταυτόχρονα και διάδικοι στη διαιτητική διαδικασία. (Βλ. Χ.Δ. Τριανταφυλλίδης σε Απαλαγάκη, Εφαρμογές Πολιτικής Δικονομίας, Νομική Βιβλιοθήκη, 2008, 52).
Αλλά το άρθρο 59 του καταστατικού της FIFA, στην παράγραφο 3, προβλέπει και κάτι άλλο, που νομίζω ότι μάλλον σκοπίμως ‘υποτιμάται’ στην Ελλάδα.
Ότι η προσφυγή στην τακτική Δικαιοσύνη για υποθέσεις του ποδοσφαίρου είναι σαφώς επιτρεπτή, όταν επιβάλλεται από διατάξεις αναγκαστικού δικαίου της εκάστοτε εθνικής έννομης τάξης.
Σήμερα, η εκδίκαση των πειθαρχικών υποθέσεων του ελληνικού ποδοσφαίρου, που ως γνωστόν αφορούν κατά κύριο λόγο σε υποθέσεις βίας στα γήπεδα, γίνεται ενώπιον πειθαρχικών οργάνων που συγκροτούνται μεν από τακτικούς δικαστές, αλλά δεν είναι Δικαστήρια κατά την έννοια του Συντάγματος.
Στο άρθρο 5 του δικονομικού κανονισμού λειτουργίας δικαστικών οργάνων της ΕΠΟ, όπως τροποποιήθηκε φέτος τον Ιούνιο, προβλέπεται ότι οι αποφάσεις όλων των πειθαρχικών οργάνων ποδοσφαίρου εκδικάζονται κατ’ έφεση στην Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ, και ότι οι αποφάσεις της τελευταίας μπορούν να προσβάλλονται στο Διαιτητικό Αθλητικό Δικαστήριο της Λωζάννης (CAS).
Τα πειθαρχικά όργανα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, κάποια από τα οποία μάλιστα αποκαλούνται ‘δικαστικά όργανα’ στο καταστατικό της ΕΠΟ ενώ δεν είναι, λειτουργούν αμιγώς ως όργανα διαιτησίας στους κόλπους του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, πράγμα που έγινε δεκτό και με την 6050/2014 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, για τις αποφάσεις των οργάνων ή επιτροπών για την επίλυση των οικονομικών διαφορών σχετικών με το άθλημα του ποδοσφαίρου.
Είναι επιτρεπτό, όμως, στην ελληνική έννομη τάξη, να εκδικάζονται πειθαρχικές υποθέσεις βίας στα γήπεδα, από διαιτητικά όργανα;
Κατά τη γνώμη μου όχι, διότι σε διαιτησία μπορούν να υπαχθούν, με συμφωνία, μόνο διαφορές ιδιωτικού δικαίου, και μάλιστα μόνο αν εκείνοι που την συνομολογούν έχουν την εξουσία να διαθέτουν ελεύθερα το αντικείμενο διαφοράς (άρθρο 867 ΚΠολΔ).
Η καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα ασφαλώς και δεν συνιστά ‘διαφορά’, αλλά είναι ζήτημα δημόσιας τάξης, δηλαδή των θεμελιωδών αξιών και αντιλήψεων της έννομης τάξης μας… ".