Είναι γνωστό ότι κάποιοι προσφάτως "ερεθισμένοι" δεν τόλμησαν ή δεν θέλησαν ή δεν μπορούν τελικά να στραφούν κατά των μελών της ΕΕΑ για την "Αρκουδιάδα" που τους διέσυρε παγκοσμίως και τους έριξε στο καναβάτσο, αγωνιστικά.
Η στήλη δημοσιεύει απόσπασμα της υπ' αρ. 1221/2014 απόφασης του Αρείου Πάγου (υπόθεση Μονής Βατοπαιδίου), Ε' ποινικό τμήμα σε Συμβούλιο, που ήρθε στο ηλεκτρονικό της ταχυδρομείο από αναγνώστρια που φαίνεται ότι κατέχει πτυχίο νομικής*:
"...Από τα ανωτέρω αναφερόμενα και τις προπαρατεθείσες διατάξεις προκύπτει, ότι και τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, προς διασφάλιση της απρόσκοπτης ασκήσεως των καθηκόντων τους, ενόψει της ιδιάζουσας θέσεως, που το Σύνταγμα και ο Ν. 3086/2002 προσδίδουν στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, απολαμβάνουν λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας, ανάλογης με εκείνη, που αναγνωρίζεται στους τακτικούς δικαστές από το άρθρο 87 παρ.1 και 2 του Συντάγματος. Το, κατά τα προεκτεθέντα, ακαταδίωκτο, όμως, των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, εφόσον θεμελιώνεται, όπως προαναφέρθηκε, στη θέληση του νομοθέτη να απολαμβάνουν αυτά λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας ανάλογης με εκείνη των δικαστικών λειτουργών, έχει την έννοια, ότι ισχύει κατά την εκφορά γνώμης ή διενέργεια πράξεως τούτων (μελών του Ν.Σ.Κ.) στα πλαίσια της ασκήσεως των καθηκόντων τους, όταν, βέβαια, η γνώμη ή η πράξη αυτών είναι σύμφωνες με την πραγματική κρίση και αληθή πεποίθησή τους, έστω και αν αυτές είναι εσφαλμένες και όχι, όταν αυτές (γνώμη ή πράξη) είναι προϊόν δόλιας αυτών προαιρέσεως, αφού η εν λόγω διάταξη δεν είναι δυνατό να ερμηνευθεί ως θεσπίζουσα ατιμωρησία δόλιων πράξεων και παραλείψεων της συγκεκριμένης κατηγορίας λειτουργών του Δημοσίου και μάλιστα επί εγκλημάτων σχετικών με την υπηρεσία του Π.Κ. Και τούτο, διότι, αν γίνει δεκτή τέτοια ερμηνεία, που καθιερώνει το ποινικώς ανεύθυνο των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, το οποίο, άλλωστε, δεν προβλέπεται από οποιαδήποτε διάταξη νόμου ούτε για τους δικαστικούς λειτουργούς, καταστρατηγείται η διάταξη του άρθρου 4 του Συντάγματος, κατά την οποία "οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου", καθόσον με το ακαταδίωκτο των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και επί δολίων πράξεων ή παραλείψεών τους επέρχεται αδικαιολόγητη ευνοϊκή μεταχείριση υπέρ αυτών και μη εφαρμογή των ελληνικών ποινικών νόμων υπέρ της συγκεκριμένης κατηγορίας, ως υπαλλήλων εν ευρεία εννοία, έναντι άλλων κατηγοριών υπαλλήλων, δοθέντος ότι η άνω διάταξη του Συντάγματος κατοχυρώνει όχι μόνο την ισότητα των Ελλήνων πολιτών έναντι του νόμου αλλά και την ισότητα του νόμου έναντι αυτών. Είναι γεγονός, ότι ο νομοθέτης μπορεί να προβαίνει σε διαφορετική ρύθμιση, όταν τούτο επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος, για τους οποίους είναι δυνατό να κάμπτεται νομοθετικώς η προεκτεθείσα αρχή της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου (Ολ. Α.Π. 4/2012, 11/2008, 3/2006, 38/2005). Τούτο, όμως, δεν μπορεί να ισχύσει στην περίπτωση τελέσεως εκ δόλου αξιόποινων πράξεων παρά των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, αφού επί τέτοιου είδους πράξεων δεν είναι νοητή ύπαρξη λόγων γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος, που να δικαιολογούν συνταγματικώς τη διαφορετική ρύθμιση με τη θέσπιση ακαταδιώκτου υπέρ των ανωτέρω προσώπων κατά την εκφορά γνώμης ή διενέργεια πράξεως, που ανάγονται στα καθήκοντά τους...".
*Μην παίρνετε και όρκο ότι όλοι οι ενασχολούμενοι με τα νομικά στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο, κατέχουν πτυχίο νομικής