Από τα πλέον εύστοχα εορταστικά μηνύματα που έλαβε η "Δίκη", αυτό του Λύσανδρου Γεωργιάδη:
"Αγαπητοί μου φίλοι,
Παραμονή Πρωτοχρονιάς, σήμερα. Δε θυμάμαι ποτέ άλλοτε, τέτοια μέρα, να μην ακούσω ούτε μια φορά το « να τα πούμε; ». Θλίψη... Όμως, δε θα το βάλουμε κάτω. Με καρτερία, πίστη και αισιοδοξία, σύντομα θα ξανακερδίσουμε τις ζωές μας.
Στις συνθήκες εγκλεισμού και κοινωνικής απομόνωσης που ζούμε αυτό τον καιρό, το να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να ανατρέξεις στο αρχείο σου για να θυμηθείς κάποιο κείμενο, ένα δημοσίευμα κλπ., ίσως είναι μια διέξοδος. Κάνοντάς το, ανέσυρα ένα μικρό πρωτοχρονιάτικο διηγηματάκι. Μου άφησε την ίδια γεύση τρυφερότητας που θυμάμαι από την πρώτη ανάγνωση (μεσολάβησαν κι άλλες, εκτός εορταστικής περιόδου, σε «ανύποπτο χρόνο», γι’ αυτό και πιο τρυφερές, όπως και πιο «χρήσιμες»).
Σκέφτηκα να το στείλω και σ’ εσάς. Nα το,
To δώρο του Άι-Βασίλη
Περιφέρει ολομόναχος την αξιοπρέπειά του στο σχεδόν άδειο από κόσμο παγωμένο δρόμο, λίγο πριν τον ερχομό της καινούργιας χρονιάς.. Στο χέρι του, το απούλητο ματσάκι με τα αστρολούλουδα. Καναδυό διαβάτες τον προσπερνούν με φούρια. Βιάζονται. Έχουν κιόλας αργήσει στο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν.
Δανείζεται για λίγο την κιθάρα του Β.Β.Κing και με φωνή βραχνή τραγουδάει το “Nobody loves me, nobody cares for me”.
«Όχι, βρε χαζέ, έχεις εμάς», του λένε τ’ αστρολούλουδα και πασπαλίζουν με λαμπερή αστερόσκονη την άσπρη του γενειάδα. Δάκρυα απελπισίας πλημμυρίζουν το πρόσωπό του. Σταλαγματιές, που αμέσως γίνονται παγωμένες νιφάδες χιονιού.
Τα κουρασμένα του βήματα τον φέρνουν στο ταπεινό γιατάκι του. Δηλαδή, ο Θεός να το κάνει γιατάκι. Χάρτινο κιβώτιο και για στρώμα μια τριμμένη καρό κουβέρτα που μάζεψε απ’ τα ανακυκλώσιμα.
Κι εκεί, πάνω στην κουβέρτα, τι να δεί! Το δώρο του Άι-Βασίλη, ένα κουταβάκι, σχεδόν λεχούδι. Ένα πλασματάκι, τόσο δα! Τι μπιρμπιλωτά ματάκια, τι σκερτζόζικη μουσούδα. Σκέτη τρέλα!
Το σφίγγει στην αγκαλιά του, τόσο που νιώθει τους χτύπους της καρδούλας του. Το μισόλιτρο γαλατάκι που φύλαγε για βραδινό, το προσφέρει dinner στο νεαρό του μουσαφίρη.
Φιλάει το χορτασμένο ζωντανό στη μουσούδα. « Κρύο, καιρός για δύο, φιλαράκο. Το πιο ζεστό καλοριφέρ είν’ η αγκαλιά». Κι έτσι αποκοιμιούνται. Ο ένας ζεσταίνεται με το χνώτο του άλλου. Όσο για τον B.B.King, έχει αλλάξει τώρα το άσμα, έγινε “Somebody loves me, somebody cares for me”. Μια καινούργια χρονιά ανατέλλει για τα δυό φιλαράκια...
* γιατάκι (τουρκ. Yatak) = κατάλυμα, κρεβάτι
* «Πασπαλίζω» κι εγώ το διηγηματάκι με Β.Β.Κing , “Nobody loves me…”. Aκούστε το,
Αγαπητοί μου φίλοι,
Ελπίζω να άφησε και σ’ εσάς την ίδια τρυφερή επίγευση.
Σας εύχομαι από την καρδιά μου «Καλή Πρωτοχρονιά. Καλή καρδιά. Καλοσημαδιά.» (ευχή του Κωστή Παλαμά, στο ποίημά του «Ο χορός της Πρωτοχρονιάς»).
Υγιαίνοιτε."