Συχνά μαθαίνουμε από τον διεθνή Τύπο κάποιες ειδήσεις οι οποίες αφορούν εξελίξεις ή αποφάσεις σε άλλες χώρες που μας φαίνεται (και είναι) αδιανόητο ότι θα μπορούσαν να υφίστανται στα ελληνικά αθλητικά-και όχι μόνο-δρώμενα. Αξίζει να αναφερθώ σε δύο σχετικά πρόσφατες υποθέσεις.
Η μία (προ)έρχεται από το Βέλγιο και αφορά την τύχη της ποδοσφαιρικής ομάδας Μουσκρόν, της οποίας τα χρέη έφταναν περίπου τις 800.000 ευρώ. Δεν μπορεί κανείς να τα χαρακτηρίσει δυσθεώρητα, αλλά η αδυναμία των διοικούντων να ανταποκριθούν στην εξόφλησή τους οδήγησε στον υποβιβασμό της ομάδας στην τρίτη κατηγορία! Πρόκειται για έναν ιστορικό σύλλογο 88 ετών με δικό του γήπεδο, που δυστυχώς γι΄ αυτόν όμως αγωνίζεται στο Βέλγιο και όχι στην Ελλάδα, όπου χρέη 800.000 ευρώ θεωρούνται σχεδόν μη υπάρχοντα! Αντιθέτως, μάλιστα, η κάθε ελληνική Μουσκρόν θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερα φέσια, τα οποία αργότερα θα διακανονίζονταν και ενδεχομένως να της χαρίζονταν με δι(α)κομματική (ΠαΣοΚ και ΝΔ, δηλαδή) συναίνεση-χορηγία, όπως συνέβη με αρκετές ομάδες στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο και μπάσκετ.
Για να μην ξεχνιόμαστε, υπενθυμίζω εν τάχει ότι: από τους πρώτους ευεργετηθέντες ήταν η ΠΑΕ Ολυμπιακός, για την οποία έγινε ευνοϊκή ρύθμιση σταδιακής αποπληρωμής σε οκτώ χρόνια περίπου 7 δισ. δρχ. (περίπου 20,5 εκατ. ευρώ) από τα φέσια της εποχής Κοσκωτά- Σαλιαρέλη. Ακολούθησε το αμαρτωλό «καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης» με απόφαση του τότε υπουργού Πολιτισμού κ. Ευ. Βενιζέλου για χάρη των μπασκετικών ΠΑΟΚ, Αρη και Ηρακλή, αλλά έσπευσαν να επωφεληθούν και οι ΠΑΕ Πανιώνιος, Λάρισα και Καβάλα, που βαφτίστηκαν «νέες» και καθάρισαν εν μια νυκτί χρέη εκατομμυρίων!
Η επόμενη... φάμπρικα που άνοιξε ήταν η υπαγωγή στο περιώνυμο άρθρο 44 περί προβληματικών ΑΕ διά της οποίας οι ΠΑΕ Αρης, ΑΕΚ και ΟΦΗ (κατά χρονική σειρά) έσβησαν συνολικά περί τα 150 εκατ. ευρώ χρέη προς το Δημόσιο. Λόγω της γενικής κατακραυγής έκλεισε εκείνο το «παράθυρο» και άνοιξε άλλο διακανονισμού των χρεών με τη λεγόμενη «ρύθμιση Γ. Ορφανού » (120 μηνιαίες δόσεις σε βάθος δεκαετίας)!
Ολες αυτές οι σκανδαλώδεις ρυθμίσεις καθίστανται ακόμη πιο εξωφρενικές και προκλητικές καθώς το σβήσιμο χρεών αθλητικών ΑΕ προς το ελληνικό Δημόσιο ύψους πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ γίνεται χωρίς να τιμωρούνται έστω τα φυσικά πρόσωπα που φεσώνουν τις ομάδες!
Η δεύτερη υπόθεση (εκ Σερβίας) αφορά το ζήτημα της μη επιλεκτικής αντιμετώπισης ανώτερων ή και ανώτατων αξιωματούχων όταν συμβεί αυτοί να... παρασπονδήσουν. Διάβασα λοιπόν ότι ο πρόεδρος της Σερβίας κ. Μπορίς Τάντιτς και άλλοι ανώτατοι αξιωματούχοι της χώρας, μεταξύ των οποίων ο υπουργός Αθλητισμού κ. Σνέζαν Μάρκοβιτς και ο πρόεδρος της Βουλής κ. Αλεξάντρ Αντιτς, καταδικάστηκαν έκαστος από δικαστήριο του Βελιγραδίου σε πρόστιμο 40.000 δηναρίων (περίπου 420 ευρώ) επειδή μετά τον ποδοσφαιρικό αγώνα ΣερβίαΡουμανία (5-0) ο κ. Τάντιτς και οι συνοδοί του άνοιξαν σαμπάνιες στην εξέδρα των επισήμων για να πανηγυρίσουν την πρόκριση της εθνικής τους ομάδας στο Μουντιάλ του 2010. Απαντες κάθησαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για παραβίαση του νόμου ο οποίος απαγορεύει τη χρήση οινοπνευματωδών στα γήπεδα προτού παρέλθουν 90 λεπτά από το τέλος της αθλητικής συνάντησης.
Μάλιστα ο πρόεδρος της Σερβίας, όταν η Αστυνομία τού επέδωσε το κλητήριο θέσπισμα, δήλωσε ότι θα παρουσιαστεί στο δικαστήριο χωρίς δικηγόρο. «Δεν γνώριζα ότι η χρήση αλκοόλ, ακόμη και σε τόσο μικρή ποσότητα για τις ευχές,απαγορεύεται και αναλαμβάνω την ευθύνη της πράξης μου» κατέθεσε ενώπιον του δικαστή. Το πρόστιμο των 420 ευρώ δεν είναι μεγάλο και δη για έναν πρόεδρο μιας χώρας, ακόμη και αν οι μηνιαίες αποδοχές του, κατά τον σερβικό Τύπο, είναι μόνο 2.000 ευρώ. Η χρήση αλκοόλ όμως στα γήπεδα τιμωρείται σύμφωνα με τη σερβική νομοθεσία με πρόστιμο 40.000 δηναρίων ή, για όποιον δεν έχει να πληρώσει, με φυλάκιση 60 ημερών. Και απέναντι στον νόμο πρέπει όλοι να είναι (ή τουλάχιστον να δείχνουν ότι είναι) ίσοι. Από τον τελευταίο χούλιγκαν ως τον πρώτο πολίτη της χώρας.
Θα μου πείτε, αυτή η (έστω για τους τύπους) ισονομία εκδηλώνεται σε όλο το φάσμα της σερβικής κοινωνίας; Ασφαλώς και όχι. Είναι όμως, βρε αδερφέ, ένα δείγμα γραφής που για τα ημέτερα ήθη σπανίζει, αν δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Βλέπετε στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας ανθούν η ασύδοτη αυθαιρεσία και η γενικευμένη βουλευτική ασυλία.
>>>Σημερινό άρθρο του Ζήση Καραβά στο "Βήμα".Το αναδημοσιεύουμε και το προσυπογράφουμε.