powered by Agones.gr - opap

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019

Κρίση στο ελληνικό ποδόσφαιρο: "Ας μιλήσουμε για θεσμούς, όχι πρόσωπα"

Υπό τον τίτλο "Ας μιλήσουμε για θεσμούς, όχι πρόσωπα", η καλή συνάδελφος Τζίνα Μοσχολιού αρθρογραφεί στo in.gr της ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ Α.Ε., συμφερόντων Β.Μαρινάκη, για την όλο και συχνότερη υποκατάσταση νευραλγικών θέσεων πολιτικής ευθύνης, που προβλέπονται στο Σύνταγμα, από ad hoc όργανα που δεν προβλέπονται πουθενά.
Αναφέρει:
"Αν, εν πάση περιπτώσει, το πρόβλημα είναι η ραχοκοκαλιά της διοίκησης, τότε αυτό δεν «θεραπεύεται» με την ανάθεση κρίσιμων ζητημάτων σε εθνικούς συντονιστές ή με τη συγκέντρωση περισσότερων ευθυνών άμεσα γύρω από έναν μόνο φορέα εξουσίας. Δεν λείπουν, πάντως, οι θέσεις, αυτό που ίσως πρέπει να ξαναδούμε είναι η έννοια της θέσμισης".
Στον αθλητισμό, και ειδικά στο ποδόσφαιρο, κάτι τέτοιο συμβαίνει εδώ και τρία χρόνια.
Η ραχοκοκαλιά του υπουργείου Αθλητισμού, της ΓΓΑ, αλλά και της μη κυβερνητικής ΕΠΟ, παρουσιάζεται εκ των πραγμάτων ως ασθενική και προβληματική.
Ή, τουλάχιστον, έτσι θέλει να την παρουσιάζει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία, κατά το δοκούν ("τα καλά και τα συμφέροντα";).
Για αυτό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσκάλεσε και εγκατέστησε στην Ελλάδα τους διεθνείς ποδοσφαιρικούς οργανισμούς, υπέδειξε τα πρόσωπα που στελέχωσαν την αλήστου μνήμης προσωρινή διοικούσα επιτροπή στην ΕΠΟ κ.ά.
Για αυτό η κυβέρνηση ΝΔ συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, με τη steering committee στην οποία μετέχουν ακόμα και μετακλητοί (!) των υπουργείων Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη, παντελώς άγνωστοι στο χώρο του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου.
Και για αυτό η κυβέρνηση ΝΔ δεν μπορεί να κρύψει τον διακαή πόθο της για ανατροπή του status quo, με το διορισμό μιας νέας ΠΔΕ με πρόσωπα της υποδείξεώς της ("μία σου και μία μου", που λέει ο λαός μας).
Η λύση του προβλήματος όμως είναι μπροστά στα μάτια τους αλλά δεν τη βλέπουν, ίσως γιατί δε θέλουν κάποιες φορές:
Υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα, με γνώση, ευθυκρισία, ακεραιότητα και πολλή δουλειά.
Και κυρίως με την εφαρμογή των υφιστάμενων νόμων και κανονισμών, που είναι αρκετοί.
Ίσως και περισσότεροι απ’ αυτούς που χρειάζονται για να λειτουργήσουν εύρυθμα οι θεσμοί.