Ξέρεις τι είναι να είσαι πρόεδρος (έστω και χωρίς αρμοδιότητες λόγω καπελώματος) και να μην μπορείς να κάνεις το αυτονόητο, να συγχαρείς τον πρωταθλητή, επειδή σε λένε δικό τους;
Για να υπάρξει έστω και μια μικρή ελπίδα σωτηρίας χρειάζονται επειγόντως νέα πρόσωπα, με γνώση του αντικειμένου, εμπειρία, ήθος, εντιμότητα, προσωπικότητα, χωρίς βαρίδια και δεσμεύσεις του αμαρτωλού παρελθόντος.
Διαφωνεί κανείς;