Τελικά το "κλείδι" για την αντιμετώπιση των προσυνεννοημένων αγώνων δεν είναι διάταξη Μπιτσαξή,αλλά νόμος Βενιζέλου:
"Εφόσον οι διωκόμενοι για τις αξιόποινες πράξεις των προσυνεννοημένων αγώνων είναι αθλητές, προπονητές, γυμναστές, διοικητικοί παράγοντες ή μέλη αθλητικού σωματείου, Τ.Α.Α. ή Α.Α.Ε., επιβάλλεται από το αρμόδιο πειθαρχικό όργανο της οικείας αθλητικής ομοσπονδίας ή του οικείου επαγγελματικού συνδέσμου στην ομάδα του σωματείου, Τ.Α.Α. ή Α.Α.Ε. που ανήκουν τα ανωτέρω πρόσωπα, πειθαρχική ποινή είτε της αφαίρεσης βαθμών από το βαθμολογικό πίνακα του διεξαγόμενου πρωταθλήματος ή του προσεχούς πρωταθλήματος στο οποίο θα συμμετάσχουν , είτε του υποβιβασμού αυτών στην αμέσως κατώτερη κατηγορία.
Η πειθαρχική διαδικασία, δίωξη και επιβολή των ποινών είναι αυτοτελής και ανεξάρτητη από την ποινική δίκη στην οποία παραπέμπονται τα υπαίτια πρόσωπα για την εκτέλεση των ως άνω αδικημάτων".
Άρα το δικαίωμα επιβολής ποινών το είχε πάντα η αθλητική δικαιοσύνη.
Ουδέποτε εφαρμόστηκε αυτή η διάταξη (του 2002) από την ΕΠΟ.