Από συνέντευξη (προ μηνός) του δικηγόρου Ν.Λαγαρία στην εφημερίδα "Live Sport", την οποία ανάρτησε και η στήλη:
"Πρωτοπόρος στην πολυϊδιοκτησία ευρωπαϊκών ομάδων υπήρξε η βρετανική επενδυτική εταιρεία ENIC plc. Την αγωνιστική περίοδο 1997-1998 τρεις ποδοσφαιρικές ομάδες που της ανήκαν, η Βιτσέντσα, η ΑΕΚ και η Σλάβια Πράγας, έφτασαν στους 8 του κυπέλλου UEFA.
Το γεγονός αυτό, που έθετε πιεστικά ερωτήματα για την ακεραιότητα της διοργάνωσης, θορύβησε την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία και η Εκτελεστική Επιτροπή της θέσπισε τότε τον κανόνα - ορόσημο κατά της πολυϊδιοκτησίας, τον κανόνα για την ακεραιότητα των διοργανώσεων της UEFA και την ανεξαρτησία των ομάδων, τον αποκαλούμενο και κανόνα "50+1".
Το βασικό νόημά του ήταν και παραμένει ότι, όταν δύο ή περισσότερες ομάδες ανήκουν στον ίδιο ιδιοκτήτη και προκρίνονται στην ίδια διοργάνωση της UEFA, μόνο μια από αυτές θα μπορεί να αγωνίζεται σε αυτήν.
Δεν αποβάλλονται αδιακρίτως όλες οι ομάδες της πολυϊδιοκτησίας από τη διοργάνωση, δεν "τιμωρείται" δηλαδή η πολυϊδιοκτησία, απλώς επιλέγεται και συμμετέχει στη διοργάνωση μόνο η μια ομάδα από αυτές, συγκεκριμένα η "ποδοσφαιρικά καλύτερη", για την αποφυγή σύγκρουσης συμφερόντων.
Η ENIC προσέφυγε στο CAS, με βασικό επιχείρημα ότι ο κανόνας έπληττε τον ελεύθερο ανταγωνισμό και παραβίαζε την τότε Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, τη σημερινή Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το CAS, με την οριστική απόφασή του το καλοκαίρι του 1999 έκρινε ότι πράγματι η συμμετοχή δύο ή περισσοτέρων ομάδων του ίδιου ιδιοκτήτη στην ίδια διοργάνωση της UEFA δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για συγκρούσεις συμφερόντων.
Ο κανόνας της UEFA κατά της πολυϊδιοκτησίας ομάδων τέθηκε σε ισχύ αμέσως μετά, στην αγωνιστική περίοδο 2000-2001.
Σύμφωνα με τους μεταγενέστερους κανόνες για τις διοργανώσεις της UEFA, όπως είναι το άρθρο 5 του κανονισμού του UEFA Champions League (σ.σ.: είναι το άρθρο που ανακάλυψε χθες ο Ολυμπιακός), τεκμαίρεται ότι ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει υπό τον έλεγχό του δύο ποδοσφαιρικές ομάδες, όχι μόνο όταν είναι νόμιμος και φανερός ιδιοκτήτης τους (50+1), αλλά και όταν δεν φαίνεται μεν ότι είναι νόμιμος ιδιοκτήτης αλλά είναι σε θέση να ασκεί με οποιονδήποτε τρόπο αποφασιστική επιρροή σ’ αυτές".