Μεγάλη διάσταση (και ενδιαφέρον) λαμβάνει η υπόθεση των φιλάθλων της Λίβερπουλ, οι οποίοι έδωσαν εντολή σε δικηγόρους, για να εκπροσωπηθούν σε αγωγή που σκοπεύουν να καταθέσουν εναντίων της UEFA και ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων, με στόχο την υλική και ηθική τους αποζημίωση (loss and harm), από την ζημία την οποία ισχυρίζονται ότι υπέστησαν, στα γεγονότα του τελικού του Champions League το 2022.
Το εξώδικο (letter before action) το οποίο ο υπογράφων έχει δει, τονίζει ξεκάθαρα ότι η UEFA έχει την ευθύνη για την διοργάνωση του τελικού και επομένως κάθε θεραπεία (remedy) η οποία θα ζητηθεί από το αρμόδιο δικαστήριο θα στρέφεται εναντίον της.
Η συγκεκριμένη υπόθεση έχει μεγάλο ενδιαφέρον και για την επιστήμη του αθλητικού δικαίου, καθώς οι ειδικές πτυχές της θα ληφθούν υπόψη από το αρμόδιο αστικό δικαστήριο. Και αυτό διότι η διοργάνωση ενός αθλητικού γεγονότος, όπως η διοργάνωση του ευρωπαϊκού τελικού, έχει την νομική του βάση στο δίκαιο κανόνων της UEFA, οι οποίοι εφαρμόζονται στην σχέση που υπάρχει μεταξύ της UEFA και των μελών της.
Κατά συνέπεια, η νομολογία του CAS (Ανώτατο Διαιτητικό Αθλητικό Δικαστήριο), ξεκάθαρα τονίζει ότι ο διοργανωτής ενός ποδοσφαιρικού αγώνα έχει απόλυτη ευθύνη (strict liability) για την προστασία (και την συμπεριφορά) των οπαδών, όπως και μια ομάδα έχει την απόλυτη ευθύνη για την συμπεριφορά των φιλάθλων της.
Επομένως, η UEFA θα δυσκολευθεί να αντικρούσει αυτά τα επιχειρήματα, αλλά και την νομολογία του CAS στο συγκεκριμένο σημείο. Η αρχή της απόλυτης ευθύνης, η οποία μάλιστα εμπεριέχεται και μέσα στον Πειθαρχικό Κώδικα της ίδιας της UEFA, είναι συμβατή και με το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και με την ελβετική διαδικαστική δημόσια τάξη, καθώς επίσης δεν προσβάλει και την αρχή nulla poena sine lege.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να προσθέσουμε ότι το CAS στην Λοζάνη έχει τονίσει πολλές φορές ότι οι αθλητικοί οργανισμοί θα πρέπει επίσης να τηρούν και να εφαρμόζουν τους κανόνες τους και δεν θα πρέπει να αποκλίνουν από αυτούς, ούτε και να τους παρερμηνεύουν. Αν και κάποιες φορές η διασταλτική εφαρμογή ενός κανόνα μπορεί να επιτραπεί από το CAS, σε κάθε περίπτωση, όταν ο κανόνας είναι ασαφής, τότε ερμηνεύεται ενάντια στον νομοθέτη (contra preferentem), που στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι άλλος από την UEFA.
Καταλήγοντας, θα πρέπει να τονίσουμε ότι εκτός του γεγονότος ότι πολλοί από τους φιλάθλους της Λίβερπουλ είναι συναισθηματικά φορτισμένοι, λόγω παρόμοιων τραγικών γεγονότων του παρελθόντος (βλ. Χέιζελ 1985 και Χίλσμποροου 1989), η συγκεκριμένη υπόθεση αποτελεί και έναν οδηγό για την ευθύνη των αθλητικών οργανισμών και αυτών που βρίσκονται στις διοικητικές καρέκλες των. Οι αστικές και ποινικές ευθύνες αυτών των διοικητικών δεν θα πρέπει να υπονομευθούν και να υποτιμηθούν, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις είναι το αποτέλεσμα αμάθειας, ανικανότητας και ανευθυνότητας.
Αναμένουμε τις εξελίξεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Δρ. Γρηγόρης Ιωάννη Ιωαννίδης
Δικηγόρος, Sports Law Expert www.sportslawexpert.org
Καθηγητής Αθλητικού Δικαίου, Sheffield Hallam University https://www.shu.ac.uk/courses/law/llm-international-sports-law-in-practice/distance-learning